—————————
“သူကြီး … ပျို့သူကြီး … မြို့ပိုင်မင်းဘုတ် (မော်တော်) လာနေတယ်
ပျို့…ချောင်းဝရောက်နေပြီ…”
“ဟေ့…ဘယ်သူလဲကွ…မြို့ပိုင်မင်းဘုတ်(မော်တော်)ကိုတွေ့ခဲ့တယ်
ဆိုတာ…”
“ကျွန်တော်ကျော်ဦးပါသူကြီး…ကျွန်တော်ဖောင်တော်ဆိပ်(ဆိပ်ခံ
တံတား)မှာငါးမျှားနေရင်းဘုတ်(မော်တော်) ဝင်လာတာတွေ့လို့ သူကြီးကို ပြေးပြီးလာပြောတာပါ”
“အေး.. အေး .. ဒါဆို မင်းက ရွာသားလေး ငါးယောက်ခေါ်ပြီး ဖောင် တော်(ဆိပ်ခံတံတား)ကိုလိုက်လာခဲ့ငါသွားနှင့်မယ် ကြားလားကျော်ဦး”
“ဟုတ်ကဲ့သူကြီး – ဟုတ်ကဲ့”
ရွာသူကြီးဦးကျော်စိန်သည်မြို့ပိုင်မင်း၏ဘုတ်(မော်တော်) လာသည် ဆိုသော ရွာသားကျော်ဦး၏ စကားသံကြောင့် ခြေမကိုင်မိ လက်မကိုင်မိ ပျာယာခတ်သွားပြီးအိမ်ပေါ်မှဆင်းကာမော်တော်ဘုတ်ဆိုက်ကပ်လာမည့် ဖောင်တော်(ဆိပ်ခံတံတား)ရှိရာသို့အပြေးသွားလေတော့၏။ ခေတ်ကာလ
အချိန်ကမြန်မာနိုင်ငံအားနယ်ချဲ့အစိုးရ၏လက်ကိုင်တုတ်ဖြစ်သောရွာသူကြီး
မှာလည်း သူ၏ ရာထူးတည်မြဲရေးနှင့် မျက်နှာကောင်း ရရှိရေးတို့အတွက် မြို့ပိုင်မင်းဟူသော အသံကြားလိုက်သည်နှင့် ပျာယာခတ်ပြီး မြို့ပိုင်မင်းဆို သည့်ပုဂ္ဂိုလ်အားကြိုဆိုရန်အပြေးအလွှားသွားရောက်စောင့်ကြိုနေခြင်းဖြစ်
ပေသည်။
ရွာသူကြီးဦးကျော်စိန်ဖောင်တော်(ဆိပ်ခံတံတား) ဆိပ်သို့ရောက်ရှိ ပြီးခဏအကြာတွင် မြို့ပိုင်မင်း၏ဘုတ် (မော်တော်)ရောက်ရှိလာလေတော့ သည်။ မော်တော် ဆိပ်ခံတံတားသို့ ဆိုက်ကပ်ပြီးချိန်တွင် မော်တော်ပေါ်မှ ပုလိပ်သားနှစ်ယောက်အရင်ဆင်းလာပြီးမှ မြို့ပိုင်မင်းဆိုသူသည် ဆင်းလာ လေ၏။ မြို့ပိုင်မင်းဆိုသူမှာ ကာကီဘောင်းဘီ အတို ဒူးဖုံးကို ဝတ်ဆင်ပြီး ကာကီရောင်အင်္ကျီနှင့်ဖော့ဦးထုပ်ကိုဆောင်းပြီးဂိုက်ဆိုက်ကောင်းလှစွာဖြင့် တစ်လှမ်းချင်း လျှောက်လှမ်းလာလေတော့၏။ ထိုခေတ်ထိုအချိန်အခါက မြို့ပိုင်မင်းကတော့ မြန်မာလူမျိုး တစ်ဦးဖြစ်လေ၏။ သူ၏နာမည်က ဦးခင် မောင်လတ်ဖြစ်ပြီး ဗုဒ္ဓဘာသာဝင်တစ်ဦးဖြစ်သည်။
မြို့ပိုင်မင်းနှင့် အစောင့်ပုလိပ်သားသုံးယောက် မြို့ပိုင်၏ လူယုံတော် မြအောင်တို့ ငါးယောက်သည် မော်တော်ပေါ်မှ ဆင်းလာကြပြီး ရွာသူကြီး ဦးကျော်စိန်၏အိမ်ကြီးရှိရာရွာလယ်သို့ဦးကျော်စိန်နောက်မှလိုက်သွားကြ လေ၏။ ရွာသားများမှာမြို့ပိုင်မင်းအားမိမိတို့အိမ်ခြံဝင်းအတွင်းမှကြည့်ရှုနေ ကြလေသည်။ ရွာသူကြီးအိမ်သို့ ရောက်ရှိကြပြီး အစောင့် ပုလိပ်သား သုံး ယောက်မှသူကြီးအိမ်အောက်ထပ်တွင်ထိုင်လိုက်ကြစဉ်မြို့ပိုင်မင်းကသူကြီး ၏ အိမ်အပေါ်ထပ်သို့ တက်ရောက်သွားပြီး ပက်လက်ကုလားထိုင်တွင် ဝင် ရောက်ထိုင်ချလိုက်ပြီး ရွာသူကြီးအား မေးမြန်းလိုက်လေတော့သည်။
“ဘယ်လိုလည်း သူကြီး နယ်မြေအေးချမ်းရဲ့လား၊ အခွန်တော်တွေ
ရော အပြည့်အစုံ သွင်းကြရဲ့လားဗျ”
“နယ်မြေလည်း အေးချမ်းပါတယ်။ မြို့ပိုင်မင်းခင်ဗျား – အခွန်တော် ငွေလည်း ကျွန်တော့်အပိုင် ဆယ်ရွာအားလုံး ကျေအောင်သွင်းပြီး ကြပါပြီ ခင်ဗျာ…။
“ကောင်းတယ် သူကြီး ကောင်းတယ်။ ကျုပ်လည်း သူကြီးတို့ ရွာကို မရောက်တာ လေးလလောက်ရှိသွားပြီဗျ၊ အခုမှ အလုပ်တွေအားလို့ လာခဲ့ တာ…ချောင်းထဲမှာဘဲဟင်္သာတွေကျရဲ့လား…ဟို(ရုရှား)ဘဲတွေရောရောက် ကုန်ပြီလားဗျ…ကျုပ်လည်းမပစ်ရတာကြာလို့လက်ယားနေပြီသူကြီးရေ” “ဘဲဟင်္သာတွေကတော့ အစုလိုက် အများကြီးတော့ မကျဘူး မြို့ပိုင်မင်းရဲ့ ဟိုနားနှစ်ကောင်သည်နားနှစ်ကောင် စုံတွဲလိုက်တော့အမြဲကျနေပါတယ်။ ရပ်ရှား (ရုရှား) ဘဲတွေကတော့ အုပ်လိုက်ကျနေတာ။ လခွဲနီးပါးရှိသွားပြီ ခင်ဗျာ”
မြို့ပိုင်မင်းဦးခင်မောင်လတ်မှာ တောပစ် တောလည် ဝါသနာပါသူ ဖြစ်၏။ သူကြီးဦးကျော်စိန်တို့ရွာသို့ နှစ်လတစ်ကြိမ် သုံးလတစ်ကြိမ်ညအိပ် လာရောက်ပြီး ရွာအနီးပတ်ဝန်းကျင်ရှိတောင်များတွင် ချေ (ဂျီ)တောဝက်၊ တောကြောင်များနှင့်ချောင်းများတွင်ကျက်စားကြသောဘဲဟင်္သာများရေဘဲ များအား ပစ်ခတ်ပြီး တောလိုက်လေ့ရှိ၏။ ယခုလို နတ်တော်ပြာသိုလများ ဖြစ်သောဆောင်းရာသီရောက်လျှင်အုပ်လိုက်ရောက်ရှိလာကြသောဆိုက်
ဘေးရီးယားငှက်ဟုခေါ်သောရခိုင်ဒေသသားရခိုင်လူမျိုးများခေါ်သောရပ်ရှား
ဘဲများသည်အကောင်ရေ(ရာ)နှင့်ချီ၍ရခိုင်ပြည်နယ်အတွင်းရှိလယ်ပြင်များ၊
မြစ်ချောင်းများတွင်ရောက်လာကြမြဲပင်။၎င်းဆိုက်ဘေးရီးယားငှက်(ရပ်ရှား
(ရှရှား)ဘဲများသည် ယခုလို ဒီဇင်ဘာ ဇန်နဝါရီ (နတ်တော် – ပြာသို)လ ဆောင်းရာသီရောက်ပြီဆိုလျှင်၎င်းငှက်များနေထိုင်ရာ ဆိုက်ဘီးရီးယား (ရှရှား)နိုင်ငံရှိကုန်းပိုင်းဒေသများတွင် ရေခဲပြီး ရေခဲပြင် ဖုံးလွှမ်းသွားသော ကြောင့်အစာရှားပါးလွန်းလှသောကြောင့် မိုင်ပေါင်းထောင်ချီဝေးကွာသော
ရခိုင်ပြည်နယ်အတွင်းသို့နှစ်စဉ်လာရောက်ကျက်စားလေ့ရှိကြလေသည်။
ထိုရပ်ရှား (ရုရှား) ဘဲများသည် အိမ်မွေးဘဲငန်းနှင့် ခပ်ဆင်ဆင်တူပြီး လည်တိုင်နည်းနည်းတိုသည်။ ဦးခေါင်းပိုင်းတွင် အညိုရောင်အမွေးများပါရှိ
ပြီး မျက်လုံးနှစ်ဖက်အထက်အောက်၌ အညိုရောင်အစင်းနှစ်စင်းရှိပြီး အတောင်ဖျားတွင် အညိုရောင် အမွေးအနည်းငယ် ပါရှိလေသည်။ တစ် ကောင်လျှင် တစ်ပိဿာခွဲမှ နှစ်ပိဿာခန့်အထိ ရှိကြလေ၏။ မြို့ပိုင်မင်းဦး ခင်မောင်လတ် မေးလိုက်သော ရုရှား (ရုရှား)ဘဲများ ကျနေပြီလားဆိုသည် မှာထိုဆိုက်ဘေးရီးယားငှက်များကိုမေးလိုက်ခြင်းဖြစ်ပါသည်။
“သူကြီးရေ – ကျုပ်တို့မနက်စာထမင်းစားပြီးရင်ဘဲပစ်သွားကြမယ်။
ညရောက်မှချေ(ဂျီ)လေးတောကြောင်လေးပစ်ရအောင်တောင်ကုန်းတွေ
ဘက်တောလည်သွားကြတာပေါ့”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ မြို့ပိုင်မင်း.. ကျွန်တော်တို့ ရွာသင်္ချိုင်းတောင်ကုန်းတွေ ဘက်မှာချေ(ဂျီ)နှစ်ကောင်ရောက်နေတယ်လို့နွားကျောင်းတဲ့ရွာဖျားကဘပု
ဆိုတဲ့ကလေးတစ်ယောက်ပြောတာကြားမိတယ် ခင်ဗျား…
“ဟာ ဒါဆိုရင် နီးနီးနားနားမှာပစ်ရမှာပေါ့ဗျာ။ ကောင်းတယ် သူကြီး
ရေ၊ အဲဒီသတင်း သေချာအောင် စုံစမ်းလိုက်ပါဦး”
ဟုတ်ကဲ့မြို့ပိုင်မင်း.ကျွန်တော်ရွာကအဟောဒါ(ရွာဆော်)ကိုစုံစမ်း
လိုက်ပါမယ်”။
နံနက်စာ ထမင်းစားသောက်ပြီး နာရီဝက်ခန့်အကြာတွင် မြို့ပိုင်မင်း ဦးခင်မောင်လတ်သည်သူ၏နှစ်လုံးပြူးသေနတ်အားယူဆောင်၍ရွာသူကြီး နှင့်အတူလောင်း(လှေ)တစ်စီးနှင့်လောင်း(လှေ)တစ်စီးလှော်သည့်ရွာသား
နှစ်ယောက်တို့နှင့် ဆိုက်ဘေးရီးယားငှက်ခေါ်သော ရပ်ရှား (ရုရှား)ဘဲနှင့်
ဘဲဟင်္သာပစ်ရန်ချောင်းငယ်အတွင်းမှမြစ်ကြီးအတွင်းသို့ထွက်လာခဲ့ကြလေ
၏။ရွာသူကြီးဦးကျော်စိန်ကလှေသမားနှစ်ယောက်အားမြစ်ကြောင်းအတိုင်း စုန်ဆင်းလိုက်ပြီး ရပ်ရှား (ရုရှား) ဘဲနှင့် ဘဲဟင်္သာများ ကျက်စား ပျော်ပါးရာ ရေလယ်ခေါင်သောင်ထွန်းနေသောကျွန်းရှိရာသို့လောင်း(လှေ)အားလှော်
ခတ်ခိုင်းလိုက်လေသည်။
“ဟေ့မောင်ထွန်း- ဟိုမှာ မြင်နေရတဲ့ ကျွန်းအနားကိုရောက်ရင် လောင်း(လှေ)ကိုမလှော်နဲ့တော့ရေစီးအတိုင်းမျှောချပြီးမင်းနဲ့ဖိုးသိန်းလည်း
လောင်း(လှေ)ထဲမှာပက်လက်လှန်ပြီးလိုက်ခဲ့ကြ…မောင်ထွန်းကငါအချက် ပြတဲ့အခါလောင်း(လှေ)ဦးကိုသောင်ဘက်ကိုလှည့်ပေးကြားလား။ ခေါင်း
မထောင်နဲ့နော်”
“ဟုတ်ကဲ့ သူကြီး-စိတ်ချပါဗျာ ကျွန်တော်က သူကြီးတို့ တောပစ် ငှက်ပစ်ထွက်တိုင်းလိုက်ပြီးလောင်း(လှေ)ကိုအမြဲလှော်ပေးနေရတဲ့သူပါဗျ
စိတ်ချစမ်းပါ သူကြီးရယ်”
သူကြီး ဦးကျော်စိန်က လောင်း (လှေ)ထက်မကိုင် (ပဲ့ကိုင်)သူ မောင်ထွန်းအား သေချာမှာကြားလိုက်ပြီး ရေလယ်ကျွန်းဆီသို့ လှမ်းမျှော်
ကြည့်လိုက်လေသည်။
ခပ်လှမ်းလှမ်းတွင်မြင်တွေ့နေရသောရေလယ်ကျွန်း လတာပြင်ပေါ်တွင် ရေးရေးမြင်နေရသော ဖြူဖြူအရောင်အဆင်းရှိ ရပ်ရှား (ရုရှား) ဘဲတစ်အုပ်ကို မြင်လိုက်ရသောကြောင့်..
“ဟိုးမှာ ဘဲအုပ်ကို မြင်နေရပြီ မြို့ပိုင်မင်း – အနားမရောက်ခင်မှာ မြို့ပိုင်မင်းက လောင်း(လှေ)ဦးမှာ မှောက်ပြီး ခေါင်းပေါ်မှာ မက်ကလာ (ခမောက်)ကိုဖုံးပြီးနေပါလောင်း(လှေ)ဦးကိုဘဲအုပ်ရှိတဲ့ဘက်ကိုလှည့်ပေး
ပါမယ်”၊
“ကောင်းပြီ သူကြီး… ကျုပ်အဆင့်သင့်လုပ်လိုက်မယ်”
မြို့ပိုင်မင်းက လောင်း(လှေ)ဦးပေါ်တွင် နှစ်လုံးပြူးသေနတ်အား အလိုက်သင့်တင်လိုက်ပြီး သူ့ကိုယ်တိုင်ကလည်း လောင်း(လှေ)ဦးဘက် ဦးခေါင်းလှည့်၍ မှောက်လျက်အနေအထားပုံစံနေလိုက်ပြီး မက်ကလာ (ခမောက်)ကို ဦးခေါင်းအထက်တွင် ဆောင်းထားလိုက်ရာ လှေဦးပေါ်၌
မကကလာ(ခမောက်)တစ်လုံးတင်ထားသည့်ပုံစံဖြစ်သွားပြီးခပ်လှမ်းလှမ်း မှ ကြည့်လျှင် လူမရှိသော လူမပါသော လောင်း(လှေ)တစ်စီး မြစ်ထဲတွင် မျှောလာသည့် ပုံစံဖြစ်သွားလေ၏။ လေးယောက်မှာ လှေပေါ်တွင် မှောက် လျက်အနေအထား ဖြစ်သွား၏။
မြို့ပိုင်မင်းမှာ နှစ်လုံးပြူးသေနတ်၏ ဘယ်ညာပြောင်းနှစ်ခုအတွင်း ကိုးလုံးကျည်ဆန်(ခဲသီးကိုးလုံးပါသောကျည်ဆန်)နှစ်တောင့်ကို ထည့်
ထားပြီးလှေဦးမှနေ၍ရှေ့သို့ မျှော်ကြည့်ရင်းလိုက်ပါလာခဲ့လေသည်။
ရွာသူကြီးဦးကျော်စိန်သည်ရပ်ရှား(ရုရှား)ဘဲများနှင့်ကိုက်သုံးရာခန့် အကွာအဝေးသို့လောင်း(လှေ)ရောက်သည်နှင့်လောင်း(လှေ)ဦးကိုဘဲအုပ် ရှိရာကျွန်းသို့ဦးတည်ခိုင်းလိုက်၏။ပဲ့ကိုင်မောင်ထွန်းကလည်းလောင်း(လှေ)
အတွင်းမှ ပက်လက်အနေအထားမှနေ၍ လှော်တက်အား အသာအယာ
လှုပ်ရှားပြီးလောင်း(လှေ)အားရေလယ်ရှိသောင်ပြင်သို့ဦးလှည့်လှော်တက်
အားအသာအယာလှုပ်ရှားပြီးလောင်း(လှေ)အားရေလယ်ရှိသောင်ပြင်သို့
ဦးလှည့်ပေးနေလေ၏။
ရေစီးအတိုင်းတရွေ့ရွေ့နှင့်မျောပါလာသောလောင်း
(လှေ)သည် ဘဲအုပ်များရှိရာ လတာပြင်နှင့် နီးသည်ထက် နီးကပ်လာလေ သည်။ ရပ်ရှား (ရုရှား) ဘဲအုပ်မှာ အကောင်ရေငါးဆယ်ခန့်ရှိသည်။ ဘဲအုပ်
ရှိရာသို့လောင်း(လှေ)ဦးနီးကပ်လာသည်မှကိုက်(တစ်ရာ)ခန့်ရောက်ရှိလာ ပြီဖြစ်၏။ ဘဲအုပ်မှာမြစ်အတွင်းမှမျှောပါလာသောလောင်း(လှေ)အားစူးစမ်း သောအကြည့်ဖြင့် ကြည့်ရှု့ကြပြီးလျှင် လောင်း(လှေ)ပေါ်တွင် လူတစ်ဦး တစ်ယောက်မှမတွေ့ရသည့်အတွက် တစ်ကောင်နှင့်တစ်ကောင်အသံပေး ရင်းလတာပြင်ပေါ်တွင် ခုန်ပေါက်မြူးတူးနေကြလေသည်။ လောင်း(လှေ)နှင့်ဘဲအုပ်ကိုက်ငါးဆယ်ခန့်အကွာအဝေးသို့ရောက်
သည်နှင့် မြို့ပိုင်မင်းဦးခင်မောင်လတ်သည် နှစ်လုံးပြူးသေနတ်အားဘဲအုပ် ရှိရာသို့ သေချာစွာ ချိန်ပြီးလျှင် သေနတ်ဘယ်ဘက်ပြောင်းခလုတ်အား ညှစ်ဆွဲလိုက်လေတော့သည်။ ဒိုင်း – ဟူသောပေါက်ကွဲသံနှင့်အတူ ဘဲအုပ် ကြီးမှာလန့်ပြီးလျှင် လတာပြင်ပေါ်တွင်လေးလှမ်းငါးလှမ်းခန့်မျှ အားယူပြေး လွှားသွားပြီးကောင်းကင်ထက်သို့ပျံတက်ကြလေ၏။ ဘဲအုပ်ကြီးပျံတက်၍ ဝါးတစ်ပြန် အမြင့်ခန့် ရောက်ရှိချိန်တွင် မြို့ပိုင်မင်း၏ နှစ်လုံးပြူး သေနတ် ညာဘက်ပြောင်းမှပေါက်ကွဲသံပေါ်ထွက်လာလေတော့သည်။ လေထဲတွင် ပျံသန်းနေကြသော ဘဲအုပ်တွင်းမှ ဘဲ (၃)ကောင်သည် လတာပြင်ပေါ်သို့ ပြုတ်ကျလာသည်ကို တွေ့ကြရလေ၏။ လှုပ်ရှားပစ်ခတ်မှု ဖလိုင်းရှော့(တ်) (ပျံဝဲနေစဉ်) … ပစ်ခတ်နည်းဖြင့် ပစ်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
“ဟာ .. မြို့ပိုင်မင်းလက်ကတော့ အရင်ကထက်တောင် ဖြောင့်လာ သေးတယ်… ပထမပစ်ချက်ကလေးကောင် ဒုတိယဖလိုင်းရှော့(တ်) (ပျံဝဲ နေစဉ်) ပစ်ချက်က သုံးကောင်အားလုံး (၇)နှစ်ကောင်တောင် ထိတယ်ဗျ” ရွာသူကြီးကအားရပါးရပြောလိုက်ပြီးဖိုးသိန်းအားဘဲအသေများအား
ကောက်ယူခိုင်းလိုက်လေ၏။
“ကိုင်း သူကြီးရေ … ဘဲခုနှစ်ကောင်တောင် ရပြီပဲ – ရွာပြန်ကြရ အောင် – ညကျရင်လည်းချေ(ဂျီ)ပစ်ထွက်ကြဦးမှာ၊ဒီနေ့ခင်းတော့တော်ပြီ ပေါ့ဗျာ”
မြို့ပိုင်မင်း၏ ပြောစကားဆုံးသည်နှင့် သူကြီးဦးကျော်စိန်မှ လောင်း (လှေ)သမားနှစ်ယောက်အားရွာဆီသို့ပြန်လှည့်ပြီးလှော်ခတ်ခိုင်းလိုက်လေ ၏။ ရွာသို့ ပြန်ရောက်ကြပြီး ရရှိခဲ့သောဘဲများအား အမွေးနုတ်၍ ကင်ထား လိုက်ကြလေသည်။ မြို့ပိုင်မင်းသည် သူ၏ နှစ်လုံးပြူးသေနတ်အား သူ၏ လူယုံတော်မြအောင်ကိုတိုက်ခိုင်းလိုက်လေသည်။
ညနေငါးနာရီအချိန်ခန့်တွင်မြို့ပိုင်မင်းဦးခင်မောင်လတ်နှင့်အဖွဲ့သည်
ညစာထမင်းစားသောက်ပြီးသဖြင့် သူကြီး၏အိမ်ပေါ်ထပ်တွင်ရေနွေးကြမ်း သောက်ရင်းစကားပြောနေကြလေသည်။
“နေ့ခင်းကစုံစမ်းခိုင်းထားတဲ့ချေ(ဂျီ)သတင်းဘာထူးလည်းသူကြီး” “နွားကျောင်းသားလေး ဘပုပြောတာကတော့ ရွာသင်္ချိုင်းတောင်ကုန်းမှာ ချေ(ဂျီ) နှစ်ကောင်ကို တွေ့တယ်တဲ့ – မြို့ပိုင်မင်းရဲ့ – မနေ့က ညနေခင်းမှာ နွားတွေအိမ်ပြန်မောင်းလာတဲ့အခါသင်္ချိုင်းနားကညောင်ပင်ကြီးအောက်မှာ တွေ့ခဲ့ရသေးတယ်လို့ ပြောတယ် ခင်ဗျာ”
သွားကြတာပေါ့ –
“ဟာ – ဒါဆိုရင်တော့ ဟန်ကျတာပေါ့ဗျာ – ညကိုးနာရီလောက် လရောင်လည်းရှိသေးတဲ့အချိန်ဆိုတော့မီးတိုးပစ်ဖို့မလို ဘူး။လရောင်နဲ့ပဲပစ်လို့ရတယ်”။“ရွာသင်္ချိုင်းတောင်ဆိုတော့သွားရတာပေါ့။ နေ့လယ်ကလောင်း(လှေ)သမားနှစ်ယောက်ကိုပဲခေါ်သွားမယ်။
စကားပြောဆိုနေကြပြီး ရေနွေးကြမ်းသောက်၍နေကြစဉ် ည(၉) နာရီထိုးပြီဖြစ်သောကြောင့် … မြို့ပိုင်မင်းသည် နှစ်လုံးပြူးသေနတ်နှင့် ကျည်ဆန်ခါးပတ်ကိုယူ၍ရွာသူကြီးဦးကျော်စိန်ကငါးတောင့်ထိုးဓာတ်မီးကို
ယူပြီး အမဲလိုက်ဓားမြှောင်ကို ခါးပတ်တွင်ထိုး၍ အိမ်အောက်သို့ ဆင်း လာကြ၏။ အိမ်အောက်တွင် ပုလိပ်သားသုံးယောက်မှာ ကွပ်ပျစ်ပေါ်တွင် လဲလျောင်းနေကြလေသည်။ လောင်း(လှေ)ဆိပ်သို့ရောက်လျှင် လောင်း (လှေ)ဆိပ်သို့ရောက်လျှင် လောင်း(လှေ)ပေါ်တွင် အသင့်စောင့်နေသော လောင်း(လှေ)သမား မောင်ထွန်းနှင့်ဖိုးသိန်းတို့နှစ်ယောက်အား တွေ့ လိုက်ရလေ၏။ မြို့ပိုင်မင်းနှင့်သူကြီးတို့နှစ်ယောက် လောင်း(လှေ)ပေါ် သို့ရောက်သည်နှင့်လောင်း(လှေ)အားကြိုးဖြုတ်၍ချောင်းအထက်ပိုင်းသို့
လှော်ခတ်ခိုင်းလိုက်လေသည်။
လဆန်း(၇)ရက်လရောင်နှင့်ချောင်းရေပြင်တွင်လေပြည်တိုက်ခတ် မှုကြောင့်လှိုင်းကြက်ခွပ်ကလေးများထနေသောချောင်းရေပြင်မှာငွေရောင်
ဖိတ်ဖိတ်လက်နေသည်။ လောင်း(လှေ)ကိုလှော်ခတ်လာသည်မှာ ဆယ့်ငါး မိနစ်ခန့်အကြာတွင်ရွာသင်္ချိုင်းတောင်ကုန်းရှိညောင်ပင်ကြီးအားညလရောင် အောက်တွင် ဆယ့်ငါးမိနစ်ခန့်အကြာတွင် အုပ်ဆိုင်းညိုမှိုင်းသောအသွင် ဖြင့် လိုက်ကြရလေသည်။
“မောင်ထွန်းရေ…အဲဒီညောင်ပင်နားမရောက်ခင်ခရာဆူးချုံတွေရှိတဲ့
ကမူလေးနားမှာ လောင်း(လှေ)ကို ဦးထိုးဆိုက်ပြီး ကပ်လိုက်ဟေ့ – အသံ မထွက်စေနဲ့နော်”
ရွာသူကြီးဦးကျော်စိန်က မောင်ထွန်းအား တီးတိုးလေသံဖြင့် ပြော လိုက်ပြီး မြို့ပိုင်မင်းအားလည်း – “မြို့ပိုင်မင်းခင်ဗျား- ညောင်ပင်နားက ခရာ ဆူးချုံနားမှာ လောင်း(လှေ)ဆိုက်ပြီး ညောင်ပင်အောက်ကို အခြေအနေ ကြည့်ပြီးမှ ရှေ့ဆက်သွားသင့်ရင် ဆက်ပြီး သွားကြတာပေါ့”
မြို့ပိုင်မင်းဦးခင်မောင်လတ်သည်နှစ်လုံးပြူးသေနတ်တွင်ခြောက်လုံး ကျည်နှစ်တောင့်အားပြောင်းရင်းတွင်ထည့်၍ကျည်ထိုးထားလိုက်ပြီး(လှေ)
ဆိုက်ကပ်ပြီး၍
ဆိုက်ကပ်နေသည်ကိုစောင့်ဆိုင်းနေလေ၏။လောင်း(လှေ) လောင်း(လှေ)ပေါ်မှ မြို့ပိုင်မင်းနှင့် ရွာသူကြီးတို့နှစ်ယောက် ဆင်းလာခဲ့ကြ ပြီး ခရာဆူးချုံများရှေ့တွင်ရှိသော ကုန်းကမူလေးရှိရာသို့ တဖြည်းဖြည်း တိုးကပ်သွားကြလေသည်။ ကုန်းကမူလေးသို့ရောက်လျှင်နှစ်ယောက်သား ထိုင်ချလိုက်ကြပြီး ညောင်ပင်ကြီး၏ အောက်ဘက်သို့ သေချာစွာ စူးစိုက် ကြည့်ရှုကြလေ၏။ လရောင်၏အလင်းမှာ ညောင်ရွက်များကြားမှ မပီဝိုးဝါး ဟိုတစ်ကွက် သည်တစ်ကွက် ကျနေသဖြင့် သေချာစွာ ကြည့်ရှုကြရ လေသည်။
“ဟိုမှာတွေ့ပြီဗျ..ချေ(ဂျီ)ညောင်ပင်ခြေရင်းနားမှာမလှုပ်မယှက် ငြိမ်နေတာတွေ့လား – ဓာတ်မီးမထိုးနဲ့နော်၊ လရောင်နဲ့ပဲပစ်မယ်” မြို့ပိုင်မင်းသည်ရွာသူကြီးဦးကျော်စိန်အားလေသံဖြင့်တီးတိုးပြောဆို ပြီးလက်တွင်းရှိနှစ်လုံးပြူးသေနတ်အားညောင်ပင်ကြီး၏ပင်ခြေသို့ထိုးချိန်
လိုက်လေ၏။ သေနတ်ပြောင်းဝထိပ်ဖျားတွင်ရှိသောချိန်သီးနှင့်ပစ်မှတ်ချေ (ဂျီ)ရှိရာသို့ တည့်မတ်စွာ ချိန်ရွယ်လိုက်ပြီး သေနတ်မောင်းခလုတ်အား ညင်သာစွာ ဆွဲညှစ်လိုက်လေ၏။ “capos..”
ကျည်ဆန်ဖင်အားမောင်းရိုက်တံမှရိုက်ခတ်လိုက်သောချောက်ဆို
သည့် အသံသာ ထွက်ပေါ်လာလေသည်။ ဘယ်ဘက်ပြောင်း၏ ခလုတ်ဆွဲ ညှစ်၍ ပစ်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ ကျည်မထွက် ကျည်အဖြစ်သောကြောင့် ကျည်ဆန်မထွက်ခြင်းဖြစ်သည်။ မြို့ပိုင်ဦးခင်မောင်လတ်သည်လက်ညှိုးအား ညာဘက်ပြောင်းအပစ် ခလုတ်ပေါ်ပြောင်းလိုက်ပြီး သေချာစွာ ချိန်ရွယ်၍ ဒုတိယအကြိမ် ခလုတ်အား ဆွဲညှစ်လိုက်လေ၏။
“ချောက်”
ဒိုင်း.. ဟူသော သေနတ်သံအစား ချောက်ဟုသာ မောင်းရိုက်သံ ထွက်ပေါ်လာလေ၏။ မြို့ပိုင် ဦးခင်မောင်လတ် စိတ်တိုသွားလေသည်။ ယခု ပစ်၍ မထွက်သော ကျည်ဆန်များမှာ အိမ်မှယူလာသော အသစ်ကျပ်ချွတ်
ကျည်ဆန်များဖြစ်၏။ ယခုကဲ့သို့ကျည်အဖြစ်ရန်အကြောင်းမရှိ – ထို့ကြောင့် နှစ်လုံးပြူးသေနတ်အား ဖြုတ်ယူ၍ သေနတ်၏ ပြောင်းရင်းတွင်သွင်းလိုက် ပြီးပြောင်းအားပြန်တင်လိုက်၏။ နှစ်လုံးပြူးသေနတ်ဆိုသည်မှာပြောင်းကို ချိုး၍ ပြန်တင်လိုက်သည်နှင့် မောင်းတင်ပြီးသား အသင့်ပစ်ခတ်ရန် အနေ အထားဖြစ်သည်။ကျည်အနှစ်တောင့်အားသူကြီးဦးကျော်စိန်သို့လှမ်းပေးပြီး သေနတ်အားညောင်ပင်ခြေရင်းသို့ထိုးချိန်ပြီးပစ်မှတ်ရှိရာသို့ပစ်ခတ်လိုက်
လေ၏။
“ချောက်”
မထွက်ပါကျည်ဆန်လုံးဝမထွက် – ညောင်ပင်အောက်တွင်ရှိသော ချေ(ဂျီ)မှာလည်းတုတ်တုတ်မျှမလှုပ်၊ မြို့ပိုင်မင်းဦးခင်မောင်လတ်စိတ်မရှည်
ချင်တော့ပါ။ ညာဖက်ပြောင်းရင်းရှိကျည်ဆန်အားထပ်မံ၍ပစ်ခတ်လိုက်ပြန်
သည်။
“ချောက်”
ဦးခင်မောင်လတ်တစ်ယောက် ဆံပင်မွေးညင်းများ ထောင်ထသွား လောက်အောင် အံ့ဩသွားလေသည်။ သေနတ်နှင့် လေးချက်တိတိပစ်၍ ကျည်မထွက်သော(ဂျီ)သူ့တစ်သက်တစ်ခါမှမတွေ့ဘူးမကြုံဘူးခဲ့ပေ။ ယခု
တွေ့ရကြုံနေရလေပြီ။ သို့အတွက်ကြောင့်ကျည်ဆန်မထွက်သောကျည်ဆန် မီးမကူးသော ချေ (ဂျီ)ကို ကြည့်ချင်မြင်ချင်လာသည့်အတွက်ကြောင့် ရွာသူကြီးဦးကျော်စိန်လက်ထဲမှ ဓာတ်ခဲ (၅)တောင့်လက်နှိပ်ဓာတ်မီးကို ယူ၍ညောင်ပင်အောက်တွင်ရှိသောချေ(ဂျီ)အားလက်နှိပ်ဓာတ်မီးဖြင့်ထိုး
ကြည့်လိုက်လေတော့သည်။
လက်နှိပ်ဓာတ်မီးရောင်အောက်တွင်မြင်တွေ့လိုက်ရသောမြင်ကွင်း
ကြောင့် ဦးခင်မောင်လတ်နှင့် ရွာသူကြီးဦးကျော်စိန်တို့နှစ်ယောက်သည်
အံ့သြတုန်လှုပ်၍ကြောက်လန့်သွားကြပြီးခြေထောက်များမှာ ရပ်၍မမြဲကြ တော့ပဲဒူးထောက်လျက်ထိုင်လျက်သားကျသွားကြလေတော့သည်။
မြို့ပိုင်မင်းဦးခင်မောင်လတ်မှာ တုန်ရီကြောက်ရွံ့သောအသံဖြင့်
ဦးကျော်စိန်အား ပြောလိုက်လေ၏။
“မှားကုန်ပြီ သူကြီးရေအမှားကြီးမှားကုန်ပြီ – ကျည်ဆန်မထွက်လို့ တော်သေးတယ်၊ ကျည်သာထွက်သွားရင် ဒုက္ခအကြီးအကျယ် ရောက် ကုန်မှာဗျာ”
“ရွာသူကြီးဦးကျော်စိန်မှာ စကားသံ မထွက်ပေ တုန်တုန်ချိချိဖြင့်
ညောင်ပင်အောက်သို့သာ စူးစိုက်ကြည့်နေမြဲ ကြည့်နေလေသည်။ အတန်
ကြာပြီးမှ –
“အဲဒါ … ရွာဦးကျောင်းက ဆရာတော်ကြီးဦးဥက္ကဋ္ဌပဲ မြို့ပိုင်မင်းရဲ့ ဆရာတော်ကဒီမှာလာပြီးတရားထိုင်နေတာ – ကံကောင်းလို့ပေါ့မြို့ပိုင်မင်း ရယ် .. ကံကြီးထိုက်ပြီ ထင်ပါတယ်ဗျာ – ဘယ်လိုလုပ်ကြမလည်း ဟင် “ သက်တော်ရှစ်ဆယ်ရှိတဲ့ ဘုန်းကြီးပါ”
“ဆရာတော်ကြီးကိုရှိခိုးကန်တော့ပြီးတောင်းပန်ကြတာပေါ့..သူကြီး
ရယ်-ကဲလာလာ ဆရာတော်ကြီးအနား သွားရအောင်”
မြို့ပိုင်မင်းက သူကြီးအား ပြောဆိုပြီး သေနတ်ကို လက်တစ်ဖက်က ကိုင်၍ ကျန်လက်တစ်ဖက်က လက်နှိပ်ဓာတ်မီးကို မီးထိုး၍ ညောင်ပင်ကြီး အောက်သို့ရှေ့ကဦးဆောင်ထွက်သွာလေ၏။ ရွာသူကြီးကျော်စိန်ကလည်း
နောက်မှကပ်လျက်လိုက်ပါသွားလေသည်။ညောင်ပင်ခြေရင်းရှိဆရာတော်
ကြီးအနားသို့ ရောက်သည်နှင့် နှစ်ဦးသား လက်အုပ်ကိုယ်စီ ချီလိုက်ကြပြီး ဆရာတော်ကြီးအား ရှိခိုးကန်တော့လိုက်ကြလေ၏။ ဆရာတော်ကြီးမှာ မျက်လုံးမှိတ်လျက်တင်ပြင်ခွေထိုင်ပြီးလက်ဝါးနှစ်ဖက်အားယှက်လျက်ဖြင့်
တရားရှုမှတ်နေဟန်ရှိလေသည်။ မြို့ပိုင်မင်းဦးခင်မောင်လတ်နှင့်ရွာသူကြီး ဦးကျော်စိန်တို့မှာလက်အုပ်ချီလျက်သား ဆရာတော်ကြီးအနီးတွင်ထိုင်နေ ကြလေ၏။ တစ်နာရီခန့်ကြာပြီးမှ ဆရာတော်ကြီးသည် မျက်လုံးဖွင့်ကြည့် လိုက်ပြီးမေးလိုက်လေ၏။
“ဒကာကြီးတို့ ဘာကိစ္စရှိလို့လဲကွယ့်”
“မှန်ပါ့ဘုန်းဘုန်းဘုရား – တပည့်တော်တို့ ဆရာတော်ကို ပြစ်မှားမိ လို့တောင်းပန်ချင်လို့ပါဘုရား”။
“အော် – ရွာသူကြီးတို့ပါလား – ဘုန်းကြီးတို့ ဘာတွေပစ်မှားကြလို့ လည်းပြောစမ်းပါဦး”
“မှန်ပါဘုရား … တပည့်တော်တို့ ဆရာတော် တရားထိုင်နေတာကို ချေ(ဂျီ)ထင်မှတ်ပြီးသေနတ်နဲ့ပစ်မိပါတယ်ဘုရား…အဲဒါ – တပည့်တော်တို့ ကို ခွင့်လွှတ်ပါလို့ ရှိခိုးတောင်းပန်ပါတယ် ဘုန်းဘုန်းဘုရား”
၏။
မြို့ပိုင်မင်းဦးခင်မောင်လတ်က လျှောက်ထားတောင်းပန်လိုက်လေ
“ဒကာကြီးတို့က ဘုန်းကြီးမှန်းမသိလို့ ပစ်မိကြတာပဲ – ဘုန်းကြီး ခွင့်လွှတ်ပါတယ်…”။
“ဆရာတော်ဘုရား … ဆရာ့တော်မှာ ဆေးကောင်းဝါးကောင်း အဆောင်ကောင်းလေးများရှိရင် တပည့်တော်တို့ကို စွန့်ပါဘုရား”။
“ဟဲ့ … ဒကာကြီးရဲ့၊ ဘုန်းကြီးမှာ ဘာအဆောင်မှ မရှိပါဘူးကွယ့်၊ ဘာဖြစ်လို့ အဆောင်တောင်းနေကြတာတုန်းကွဲ့ ဒကာတို့ရဲ့ – ပြောစမ်းပါ
ဦး”။
“ဒီလိုပါဆရာတော်ဘုရား – တပည့်တော်တို့ဆရာတော်တရားထိုင် နေတာကိုချေ(ဂျီ)အမှတ်နဲ့သေနတ်နဲ့ပစ်မိပါတယ်ဘုရား၊ဒါပေမဲ့သေနတ်
က မီးမကူးကျည်မထွက်ပါ ဘုရား၊ ဒါကြောင့် ဆရာတော်မှာ အဆောင်ရှိလို့ သေနတ်မီးမကူး ကျည်ဆန်မထွက်တာဖြစ်မှာပေါ့ ဘုရား – မီးမကူး ကျည် မထွက်တဲ့ အဆောင်တောင်းတာပါ… ဘုန်းဘုန်းဘုရား”။
“အော်…ဒါကြောင့်ကိုး – ဘုန်းကြီးမှာဘာအဆောင်မှမရှိပါဘူး။ဒကာ ကြီးတို့ရယ်… ဘုန်းကြီးတရားထိုင်နေတုန်းမှာသေနတ်မီးမကူးကျည်ဆန် မထွက်ဘူးဆိုတာ ဘာကြောင့်လည်း သိကြလား” “ဘာကြောင့်ပါလည်း အရှင်ဘုရား – အမိန့်ရှိပါဘုရား” “ဘုန်းကြီးတရားထိုင်နေစဉ်အချိန်မှာ ဘုရားဂုဏ်တော်ကိုးပါးရှိတဲ့ အထဲကအရဟံဂုဏ်တော်ကိုပွားများနေလို့ပဲဒကာကြီးတို့ – ဘုန်းကြီးတို့ရဲ့ ဗုဒ္ဓဘုရားရှင်မြတ်ရဲ့ထူးခြားမြင့်မြတ်တော်မူလှတဲ့ဂုဏ်တော်တွေရှိတယ်ကွဲ့
ကိုးပါးသော ဂုဏ်တော်တွေပေါ့ကွယ် – အဲဒီလို ဂုဏ်တော်တွေအထဲက အရဟံဆိုတဲ့ဂုဏ်တော်တစ်ပါးထဲကို စူးစူးစိုက်စိုက် ရွတ်ဖတ်ပူဇော်ပွားများ
နေရင် တုတ် ဓား သေနတ်ပြီးစေတယ်။ အန္တရာယ်ကင်းစေနိုင်ပြီး ဘေးဒုက္ခ အပေါင်းကကင်းဝေးစေတယ်ကွဲ့။ အဲဒီလိုအရဟံဂုဏ်တော်တစ်ပါးတည်းကို
ပဲနေ့ညမပြတ်ရွတ်ဖတ်ပူဇော်ပွားများလို့ရှိရင်ထွက်ရပ်ပေါက်ပုဂ္ဂိုလ်တောင်
ဖြစ်တယ်လို့ ကျမ်းစာပေစာနဲ့တကွ ဖော်ပြရေးသားထားတာတွေ အထင် အရှားရှိတယ် ဒကာကြီးတို့”
“တင်ပါ့ဘုန်းဘုန်း … ဆရာတော်ကို ပစ်မိလို့ မီးမကူးမထွက်တဲ့ ကျည်ဆန်တစ်တောင့်ကိုပစ်ကြည့်ပါရစေဘုရား ခွင့်ပြုတော်မူပါ”။
မြို့ပိုင်မင်းဦးခင်မောင်လတ်သည် ဆရာတော်ကြီးအား တောင်းပန် လျှောက်ထားပြီး နှစ်လုံးပြူးသေနတ်အား မောင်းချိုးလိုက်ပြီး ပြောင်းရင်း အတွင်း၌ရှိနေသောပစ်၍မထွက်သည့် ကျည်ဆန်အားသေနတ်မောင်းပြန် တင်၍မိုးပေါ်သို့ သေနတ်အားထောင်ပြီး မောင်းအား ဆွဲညှစ်လိုက်လေ၏။ “ဒိုင်း”
ကျယ်လောင်စွာပေါက်ကွဲသောသေနတ်သံကြောင့်ညောင်ပင်ကြီး နှင့်အနီးရှိသစ်ပင်များပေါ်တွင်အိပ်နေကြသောကျေးငှက်များလန့်ပျံပြေးသံ
များဆူညံသွားလေတော့သည်။မြို့ပိုင်မင်းဦးခင်မောင်လတ်သည်လက်တွင်း
မှသေနတ်အားပြောင်းချိုး၍ပြောင်းရင်းအတွင်းရှိပစ်ပြီးသားကျည်ဆန်အခွန်
နှင့် မထွက်ခဲ့သော ကျည်ဆန်တစ်တောင့်အား ထုတ်ယူလိုက်ပြီးလျှင် ကျည်ဆန်ခါးပတ်အတွင်းသို့ပြန်ထည့်လိုက်ပြီးကျည်ဆန်ခါးပတ်အားခါးမှ ချွတ်လိုက်၍နှစ်လုံးပြူးသေနတ်နှင့်တကွပူးပြီးဆုပ်ကိုင်ကာဆရာတော်ကြီး
၏ရှေ့တွင် ချထားလိုက်ပြီးလျှင်…
“ဆရာတော်ကြီးဘုရားအခု သည်နေ့သည်အချိန်အခါမှစ၍တပည့် တော်ရဲ့ပိုင်ဆိုင်တဲ့ သည်သေနတ်နဲ့ ကျည်ဆန်အားလုံးအား ဆရာတော်ကို ပေးလှူပါတယ် အရှင်ဘုရား – သည်နေ့သည်အချိန်ကစ၍ တပည့်တော် သည်အမဲပစ်ခြင်းတောလိုက်ခြင်းအလုပ်ကိုစွန့်လှူလိုက်ပါပြီဘုရား။အရှင်
ဘုရားအား ပစ်မှားမိသည့်အမှားကိုလည်း ခွင့်လွှတ်တော်မူပါရန် လျှောက် ထားတောင်းပန်အပ်ပါသည် ဆရာတော်အရှင်သူမြတ်ဘုရား”။
မြို့ပိုင်မင်းဦးခင်မောင်လတ်သည်ရှည်လျှားစွာလျှောက်ထားလိုက်ပြီး သေနတ်နှင့်ကျည်ဆန်ခါးပတ်အားဆရာတော်ကြီးသို့ပေးအပ်လိုက်လေရာ
ဆရာတော်ကြီးက
“ဒကာကြီး ဘုန်းကြီးတို့နဲ့ ဒီလို လက်နက်နဲ့ဆိုတာ လုံးဝ မအပ်စပ် မသက်ဆိုင်ပေဘူး။ ဒါကြောင့် ဒကာမြို့ပိုင်ကြီးပဲ ပြန်ယူသွားပါ။ ဒါမှမဟုတ် ဟောဒီရွာသူကြီးဦးကျော်စိန်ကို ပေးလိုက်ပေါ့ကွယ် .. ဒီနေ့ဒီရက်ကစလို့ တောမပစ်တော့ပဲသူ့အသက်ကိုသတ်တဲ့ပါဏာတိပါတာဆိုတဲ့သိက္ခာပုဒ်ကို
စောင့်ထိန်းပြီး သတ္တဝါတွေရဲ့အသက် မသတ်ဖြတ်တော့ဘူး ဆိုတဲ့အတွက် ဘုန်းကြီး သာဓုခေါ်ပါတယ်ဒကာကြီး – သာဓု – သာဓု – သာဓု ဘုန်းကြီးလို့ အသက်ရှည်ပါစေကွယ်”
“ပေးတဲ့ဆုနဲ့တစ်လုံးတစ်ဝတည်းပြည့်စုံရပါလို၏အရှင်ဘုရား” မြို့ပိုင်မင်းနှင့်ရွာသူကြီးဦးကျော်စိန်တို့သည်ဆရာတော်ဦးဥက္ကဋ္ဌအား
ရှိခိုးဦးချ၍ပြန်ခဲ့ကြလေတော့သည်။ မြို့ပိုင်မင်းဦးခင်မောင်လတ်သည်နောက်
တစ်နေ့မိုးလင်းသည်နှင့်သူ၏ကိုယ်ပိုင်ပစ္စည်းဖြစ်သောနှစ်လုံးပြူးသေနတ်
နှင့်ကျည်ဆန်များအားရွာသူကြီးဦးကျော်စိန်အားအပိုင်ပေးအပ်ခဲ့ပြီးရွာဦး
ကျောင်းဆရာတော်ကြီးဦးဥက္ကဋ္ဌကျောင်းသို့သွား၍ပစ္စည်းလေးပါးဒကာခံယူ
လိုက်ပြီးလျှင် မြို့သို့ ပြန်လည်ထွက်ခွာသွားလေတော့သတည်း။
ရခိုင်အခေါ်
ဗမာအခေါ်
ဖောင်တော်ဆိပ်
မော်တော်ဘုတ်
အဟောဒါ
ရွာဆော်
လောင်း
မက်ကလာ
လှေ
ခမောက်
၁ မင်းမြင့်နိုင်(ဘူးသီးတောင်)