*”ဦးအောင်သိမ်းနဲ့ကြောင်အိုကြီး”*

(ဖြစ်ရပ်မှန်)
—————————————

မနက်၅နာရီအချိန်ဖြစ်သည် ကျန်တော်မှာမျက်နှာရေလောင်းသွားကိုအလျှင်စလိုတိုက်ကာအလုပ်ကိုသွားရန်ပြင်ဆင်နေပါတယ် နယ်ကတတ်လာတစ်ယောက်တည်း ဆိုတော့အခန်းမှာတစ်ယောက်ထည်းအလုပ်သွားလိုက်အလုပ်ပြန်လိုက်နဲ့ပဲသာမန်ဘဝလေးပဲအခန်းကလည်းမြို့အစွန်မာဆိုတော့တိတ်ဆိတ်ညိမ်သက်ကာအေးဆေးပဲဗျ အခန်းနှစ်ခန်းပါတဲ့နှစ်ထပ်အခန်းလေးပါအောက်ထပ်မှာတော့အရင်ကလူနေတယ်အခုတော့မရှိတော့ဘူးအခန်းပိုင်ရှင်နဲ့အဆင်မပြေတဲ့အတွက်ပျောင်းသွားကျပြီအခုတော့ကျန်တော့နဲ့အိမ်ရှင်ကြီးပဲပေါ့ ကျန်တော်နေတဲ့အိမ်ပိုင်ရှင်က တစ်ဖက်အခန်းမှာနေတယ်ဆံပင်ရှည်ရှည်နှုတ်ခမ်းမွှေးမုတ်စေိတ်များမှာရှုပ်ထွေးထွေးနဲ့အသက်၅၀အရွယ်လောက်ရှိမယ်နာမည်ကအောင်သိမ်းဆိုပဲအလုပ်ကညနေ၆ခွဲသိမ်းတော့အခန်းကို၇နာရီလောက်မှပြန်ရောက်တယ်ဗျ ကျန်တော်ပြန်ရောက်ချိန်ဆိုဦးအောင်သိမ်းက အခန်းရှေ့ဝရံတာမှာအရက်ထိုင်သောက်နေလေ့ရှိတယ် နောက်ပြီးသူ့မှာကြောင်အိုကြီးတစ်ကောင်ရှိတယ် ကျန်တော့ဆိုသူ့ကြောင်ကြီးကဝါးစားမလြိုကြည့်တတ်တယ် တစ်နေ့အလုပ်ကအပြန်ကျန်တော်လည်းဘီယာနဲ့စားစရာနည်းနည်းပါဆယ်စွဲပြီးအခန်းပြန်လာတော့ ဦးအောင်သီမ်းကကပုံမှန်အတိုင်းသောက်နေတော့ကျန်တော်လည်း “ဦးလေးဘီယာသောက်မလားကျန်တော်မှာရှိတယ်”ကျန်တော့ကိုစက်ကန့်ဝတ်လောက်ဆိုက်ကြည့်ပြီးမှ”ငါကဘီယာမသောက်ဘူး”ဆိုကာအခန်းထည်းပြနိဝင်သွားတာနဲ့ကျန်တော်လည်းကိုယ့်ဘာသာသောက်ပြီး အိပ်လိုက်တယ်ဗျ တရက်ကျန်တော်ပြန်လာတော့လမ်းထည်းကလူတွေစုစုဝေးဝေးတွေ့တော့ကျန်တော်လည်းလူကြားထည်းတိုးဝင်းကြည့်လိုက်တော့ဦးအောင်သိမ်းကြီးဗျသွေးအိုင်ထည်းမှာ ကျန်တော်လည်းနီးစပ်ရာလူတစ်ယောက်ကို”ဘာဖျစ်တာလည်းအကို ” ဆိုတော့ “အရက်သမားတစ်ယောက်ရဲ့အဆုံးသက်ပဲကွ” ကျန်တော်အခန်းပိုင်ရှင်ဗျ ဟေ ဟုတ်လားသူ့မိသားစုကကော မရှိဘူးသူတစ်ယောက်ထည်းနေတာ အေးကွာစိတ်မကောင်းဖျစ်ရုံကလွဲပီးမတတ်နိုင်ဘူးပါ့ကွာ ခနနေတော့နာရေးကူညီမှုကလူတွေလာပြီးအလောင်းကို သယ်သွားကြတယ် ကျန်တော့ရဲ့အိမ်ပြန်ခြေလှမ်းတွေဟာတုံ့ဆိုင်းနေတယ်ကျန်တော့မှာလည်းသွားစရာအသိကမရှိဘူးဗျသူ့အိမ်ပဲပြန်ရမှာပဲမတတ်နိုင်ဘူးခါတိုင်းအခန်းရောက်တိုင်း ကြောင်အိုကြီးကိုပွတ်ခါ ရေသန့်ဘူးထဲကအရက်အဆီကိုရေသောက်သလိုသောက်နေတတ်တဲ့သူ့ရဲ့ပုံရိပ်ကြီးက မျတ်စိထည်းကထွက်ဘူးဗျအိမ်ရှ့ရောက်တော့ကျန်တော်အောက်က လှမ်းကြည့်လိုက်တယ် မှိန်ဖော့ဖော့အလင်းရောင်နဲ့ အိမ်ကြီးကကျန်တော့ကို ခြောက်ခြားနေစေတယ် ဒီညကိုဘယ်လိုအဆုံးသက်ကပ့မလည်းစိတ်ကိုတင်းခါလှေကားကိုတတ်ရင်းအခန်းရှေ့ရောက်လာခဲ့ပြီ ကျန်တော့ရက်မျတ်လုံးများကကျန်တော့ရဲ့ခြေများမှ တပါးမခွာရဲ့ခဲ့အခန်းသော့ကိုဖွင့်နေချိန်လက်များမှာတုန်ခါနေသည်း “အားးးးး ကြောင်ကြီးဗျို့ ကျန်တော့ရှေ့မှာ လန့်လိုက်တာကွာ ရှုးးးးးးကျန်တော်လည်းခန်းထည်းဝင်ကာ မှတ်မိသမျှဘုရားစာများကိုရေရွတ်နေမိတယ် းကြောင်အိုကြီးရဲ့ကြောက်မတ်ဖွယ်အော်ညီးသံများကိုလည်းတဖက်အခန်းထည်းမှကြားနေရတယ် ခနနေတော့ကြောင်ကြီးအော်သံညိမ်သွားတယ်ဗျ ကျန်ဆော်တွေးမိတယယ်သူ့သခင်ရောက်လာပြီလားပေါ့ အတွေးများကငျန်တော့စိတ်နှလုံးကိုခြောက်ခြားစေလေပြီ မျတ်လုံးကိုမိတ်ဆောင်ခေါင်းမှီးခြုံခါကျိုးစားအိပ်ကြည့်သော်လည်း မျတ်လုံးနီကြီးတွေနဲ့ကျန်တော့အားစိုက်ကြည့်နေသောသူ့မျတ်နှာကြီးပဲမြင်နေရတယ် ကျန်တော့မာမျတ်လုံးကိုဖွင့်ကာ ဘုရားစာများကိုတတွတ်တွတ်ရွတ်ဆိုနေမိတယ် သည်လိုနှင့်ဆယ်နာရီလောတော့အိပ်ပျော်သွားတယ်ဗျ အိပ်မက်ထည်းထိသူရဲ့မျတ်နှာကြီးကိုမြင်နေတာကြောင့်ည၂ခွဲကြီးနိုးပြီးပြန်အိပ်လို့မရတော့ဘူး ညရဲ့တိစိတ်ခြင်းနဲ့အတူကြောင်အိုကြီးရဲတအီအီအော်သံကြီး နဲ့အတူလူတစ်ယောက်ညီးညူအသံကြီး ောနက်ပြီးအခန်းရှေ့လမ်းလျှောက်နေတာလား ခြေသံဟုတ်တယ်ခန်းရှေ့မှာလူတစ်ယောက်ခေါင်းငိုက်ဆိုက်နဲ့ခေါက်တုတ်ခေါက်ပြန်လမ်းလျှာက်နေတယ် ကြောင်အိုကြီးကနောက်ကလိုက်လို့ ဦးလေးကြီးရေအမျှအမျှ လမ်းလျှာက်တာရပ်သွားပြီးကျန်တော့အခန်းတံခါးကိုစိုက်ကြည့်နေပြီ အခန်းရှေ့မီးရောင်နဲ့အထင်းသားသစ်သားတံခါးချားမှမြင်နေရတာသွေးပျက်စရာပဲမျတ်လုံးအတွင်းထည်းကသွေးတွေစီးကျနေတာလားအ့မျတ်လုံးတွေနဲ့ငေးကြည့်နေတာ တော်ပါတော့အသိစိတ်တွေပျောက်သွားပီ ငါ့မျတ်နှာပေါ်ကချွေးစီးတွေကျနေတာလား အခန်းတံခါးကိုဘာလို့ခေါက်နေတာလည်းကြောင်အိုကြီးကလည်းဘာလို့အော်နေတာလည်း ဟောမီးပျတ်သွားပါလား ဘယ်မှာလည်းငါ့ဖုန်းတွေ့ပြီဖုန်းမီးဖုန်းမီးအားးးးးးးမျက်စိရှေ့မှာဖုန်းမီး

ရဲ့အလင်းနဲ့ထိုးလိုက်ပြီ ငါ့နှလုံးတွေရပ်မတက်ပါလာမျက်လုံးထည်းကးသွေးတွေစီးကျနေတဲ့မျက်နှာကြီးပါလားးငါဘာလုပ်ကမှာလည်းဟုတ်ပြီငါအခန်းပြင်ထွက်ကမယ်ဟုတ်တယ်တံခါးကိုဖွင့်ကြောင်အိုကြီးမျတ်စိရှေ့ငါ့ကိုကိုက်တော့မှာလားမာန်ဖီနေပ့လားးငါဘယ်ကိုသွားရမလည်း အလုပ်ကိုပြေးပီည၂နာရီကြီးလမ်းမပေါ်မာငါတစ်ယောက်ထည်းပါလားအမောတကြီးနဲ့ငါအလုပ်ကိုရောက်လာတယ်အလုက်ကသူတွေကအကြောင်းမေးကြတယ် ဟျောင့်ဘာဖျစ်လာတာလည်းငါကြောင်နေပြီငါ့အသံတွေတုန်ရီနေပါ့လားစကားတောင်ကောင်းကောင်းမပြောနိုင်ဘူးထစ်ငေါ့နေတယ် အသားတွေတုန်ချွေးပန်ြနေတာ မျက်လုံးထည်းကသွေးတွေစီးကျနေတဲ့မျတ်နှာကြီး သွေးတွေစိးကြနေတဲ့မျတ်နှာကြီး ကျ‌ေနာ့ပစ္စည်းတွေမနက်ကျအဖော်တစ်ယောက်နဲ့သွားယူပြီးအိမ်ကြီးက်ိုဘယ်တော့မှမပြန်တော့ဘူး အိမ်ကြီးမှာတော့မကျွတ်မလွတ်တဲ့ဦးအောင်သိမ်းကြီးဝတ်ညာဥ်နဲ့သူ့ကြောင်အိုကြီးပဲရှိနေခဲ့ပြီပေါ့ အ့နောက်ပိုင်း အဲ့ဒီအိမ်ကြီးကြီးနားကိုညနေနေဝင်ချိန်ဆိုဘယ်သူမမဖျတ်ရဲကျတော့ဘူး။ပြောကြတာတော့ ဝန်းရံတာမှာမတ်တက်ကြီး ရပ်နေတပ်တယ်တဲ့။

ပြီးပါပြီ။

စာဖတ်သူအပေါင်းရွင်လန်းချမ်းမြေ့ကြပါစေ

#PageကိုLike&shareလေးလုပ်သွားပေးကြပါအူံး

ရေးသားသူ-Arkar Ooအားလေးစားလျက်