Month: July 2025

အတွဲ(၄) စာစဉ်(၇)(၁)နောက်နေ့ရောက်တယ်ဆိုရင်ပဲ ကျုပ်မှာခရီးသွားဖို့ ပြင်ရတော့တယ်ဗျ၊ ရွာနီးချုပ်စပ်သွားမှာဆိုတော့လည်း အဝတ်အစားများများမထည်တော့ဘူးပေါ့ဗျာ၊ လွယ်အိတ်တစ်လုံးထဲ အဝတ်အစားသုံးစံံုံလောက်ထည့်လိုက်ရင်ရပြီပေါ့၊ မနက်စာတောင်မစားရသေးဘူး ဦးဘသာကြီးက အိမ်ရှေ့ကိုရောက်ချလာတယ်ဗျ။“အလတ်ကောင်ရေ၊ နေမမြင့်ခင် စောစောသွားမဟေ့၊ ငါ့နွားကြီးလည်း ခဏထားခဲ့မကွ”ဦးဘသာအိမ်မှာကျန်နေတဲ့ နွားကြီးတစ်ကောင်ကို အိမ်မှာလာထားတယ်ဗျ၊ ကျုပ်လည်းပြင်ဆင်နေတာဆိုတော့ မပြီးသေးဘူးပေါ့ဗျာ၊ အဖေနဲ့ ဦးဘသာနဲ့ကတော့ စကားတွေပြောနေကြတယ်။ အမေကလည်း မီးဖိုချောင်ထဲကထွက်လာတယ်ဗျ။“ကျုပ်သားလေးကို အပ်ပါတယ်ဦးဘသာရယ်၊ …

အတွဲ(၄) စာစဉ်(၆)(၁)“အသားတွေလတ်တယ်နော်၊ ယူကြအုံးမလား၊ အသားကောင်း၊ အသားလတ်၊ လျှော့လျှော့ပေါ့ပေါ့လည်း ပေးအုံးမှာတော့”မိန်းကလေးတစ်ယောက် ရွာလယ်လမ်းကနေ ခံတောင်းရွက်ပြီးတော့ အော်ဟစ်ရင်း လာတယ်ဗျ၊ အချိန်ကတော့ နေ့ခင်းကြောင်တောင်ကြီးရယ်၊ အကိုကြီးတို့ ယာခင်းကျဲတာကို ကျုပ်က လိုက်မသွားဘဲနေခဲ့တာကိုးဗျ၊ အိမ်မှာတော့ ဘယ်သူမှလည်းမရှိဘူးဗျ၊ ညီမနှစ်ယောက်ကလည်း ဘယ်သွားကြမှန်းမသိဘူး၊ အဖေကတော့ ထုံးစံအတိုင်း ရွာပတ်တယ်ပေါ့ဗျာ၊ ဆောင်းဆိုပေမယ့်လည်း …

အတွဲ(၃) စာစဉ် (၁၄)(၁)ကျုပ်တို့မြန်မာတွေ ပြောလေ့ရှိတဲ့စကားတစ်ခွန်းရှိတယ်ဗျ၊ အပြောနဲ့အလုပ်နဲ့ မညီတဲ့သူဆိုရင်တော့ “ပါးစပ်က ဘုရားဘုရား၊ လက်က ကားယားကားယား” လို့ပြောဆိုတတ်ကြတယ်မဟုတ်လားဗျာ။ ကျုပ်တို့ရွာမှာလည်း အဲဒီစကားနဲ့လိုက်တဲ့လူတစ်ယောက်ရှိတယ်ဗျ၊ အဲဒီလူကတော့ ဘုရားဒကာကြီး ဦးဘဖြူပဲ။ဘုရားတရားနဲ့ပတ်သက်လို့ကတော့ ဦးဘဖြူလောက်သိတဲ့လူ ရွာမှာမရှိဘူးဗျ၊ အသက်ကတော့ ခုနစ်ဆယ်ကျော်ပြီး ရှစ်ဆယ်နားတောင်ကပ်နေပါပြီဗျာ၊ လူက ခပ်ပုပု၊ အညာသားဆိုတော့ အသားကခပ်မဲမဲပေါ့၊ …

အတွဲ(၃) စာစဉ် (၁၃)(၁)အညာဒေသရဲ့ထွက်ကုန်ဆိုရင် သနပ်ခါးဆိုတာကလည်း မပါမဖြစ်ပဲဗျ၊ သနပ်ခါးဆိုတာက မြန်မာ့ရိုးရာ လိမ်းကျံစရာအလှကုန်လည်းဖြစ်၊ ဆေးဘက်လည်းဝင်တယ်ဆိုတော့ အထက်အညာသူပဲဖြစ်ဖြစ်၊ အောက်အကြေသူသာမက၊ ဟိုးတောင်တန်းပေါ်က ရှမ်းမတွေတောင်မှ သနပ်ခါးဆို လူတိုင်းကြိုက်တယ်မဟုတ်လားဗျာ။ ကျုပ်တို့ငယ်ငယ်တုန်းကဆို မွေးကတည်းက သနပ်ခါးလိမ်းပြီးကြီးလာကြတာပဲ၊ နွေရာသီလိုမျိုးဆို ကလေးကို ဖင်ကြားပါမကျန် သနပ်ခါးပွတ်ထားတတ်တာ၊ ဟော နည်းနည်းလည်းကြီးလာပြီဆိုပြန်တော့ သနပ်ခါးကိုသွေးသွေးပြီး …

ရေးသားသူ – ထမံ (တောင်ငူ)*******‘ ညှောင်…’ရုတ်တရက် ထွက်ပေါ်လာတဲ့ ကြောင်အော်သံကြောင့် မင်းခေါင်တစ်ယောက် မျက်ဝန်းများကို ဖျတ်ခနဲ ဖွင့်ကြည့်မိလိုက်တယ်။‘ ဟင်…’သူအိပ်စက်ရာ အိပ်ရာအထက်တည့်တည့်ဆီက ထုတ်တန်းဆီမှာ တောက်ပတဲ့ မျက်ဝန်းတစ်စုံက သူ့ဆီကို စူးစိုက်ကာ ကြည့်နေလေတယ်။မင်းခေါင် လန့်ဖျပ်ကာ ထထိုင်မိပြီး နံဘေးဆီက မီးတိုင်ကို ယူလို့ ထွန်းညှိလို့ …

မြသစ်အသက် ၂၂ ( စ၊ ဆုံး)ရေးသားသူ ထမံ(တောင်ငူ)********မင်းခေါင်တို့ အခြေပြုနေရာ မရှိခဏစေတီတော်ဆီမှာ ညကတည်းက တစ်ခါထဲ အခေါ်ရှိလာတဲ့ မခင်မှုန်တို့သားအမိပါ ရောက်ရှိနေကြတယ်။မနက်ခင်းအချိန်စောစောက တောင်အရိပ်ဆီမှာ မြူနှင်းတွေဆိုင်းလို့ လွမ်းစရာတကယ်ကောင်းလွန်းနေပါရဲ့။‘ မခင်မှုန်…ဒါက ကျုပ်ကိုတိုင်ထိုးထားတဲ့ ကောက်ညှင်းဆီထမင်းပါ။ မခင်မှုန်နဲ့ အမေတို့ စားကြပါဗျ…’တာနောကြီးရဲ့ ရက်ရောမှု။တစ်သက်နဲ့တစ်ကိုယ် တပ်မှူးဖြစ်သူအနားမှာသာ နေထိုင်ခဲ့ပြီး …

ကျောက်တိုင်ရွာက ချစ်တီးမြင့်တင် ( စ၊ ဆုံး)ရေးသားသူ ( ထမံ- တောင်ငူ)*******မနက်ခင်းအချိန်ဟာ နှင်းမြူစတို့ ခြုံလွှမ်းကာ ရှိနေတယ်။မင်းခေါင်နဲ့ ဦးဘထူးတို့ ဆရာတပည့်ဟာ ညတုန်းက အစီအရင် အောင်မြင်ခြင်းအပေါ် အလွန်အမင်း စိတ်ပျော်ရွှင်ခဲ့ကြရတာမို့ စကားတွေပြောကြရင်း၊ ရှေ့ဆက်ရမယ့် အစီအစဉ်တွေအတွက် တိုင်ပင်ခြင်းနဲ့ ဦးဘထူး ယူဆောင်လာတဲ့ ကောက်ညှင်းတွေကို …

မောင်တင်ဆန်း(၁)အခန်း-၁ဘဝ ……ဘဂုံးနဲ့ စပြီး ဝလုံးနဲ့ဆုံးသော နှစ်လုံးထဲသော ဗမာ စကားလုံးနှစ်လုံး၊ ကံကိုအစပြုလို့ ဘဝဆိုတာ ဖြစ်တည်လားပြီး ဘ၀ ကြောင့်ပဲ ဇာတိဆိုတဲ့ မွေးဖွားချင်ကို ရောက်ရှိကြရပါသည်။“အူဝဲ အူဝဲ”မွေးဖွားစ ကလေးတစ်ယောက်ရဲ့ငိုသံက လင်းကြက်တွန်ခါနီး အချိန်ခန့်တွင့် မှောင်မိုက်နေသော ပတ်ဝန်းကျင်ရှိ အိမ်လေးတလုံးဆီက အစပြုလို့ ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံးသို့ ပြန့်ကျဲလွင့်စင်သွားပါတော့ …

—————————————– “ဂိန် ဂိန်” မနက်စောစော နာကြင်စွာအော်ဟစ်လိုက်သည့် ခွေးသံအားစိတ်မချမ်းမြေ့ဖွယ် ကြားလိုက်ရသည်။ မှန်ပေသည် ကိုဘခက်တစ်ယောက် ခွေးတစ်ကောင်အား ဓားမတစ်ချောင်းဖြင့် ရက်ရက်စက်စက် ခုတ်ကာသ တ်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ ကိုဘခက်ကခွေးသားအားအလွန်ခုံမင် နှစ်သက်သူဖြစ်သည်။ ခွေးဆိုလျှင်၃လသားနှင့်အထက် အကုန်သ တ်ဖြတ်စားလေသည်။ ထို့ကြောင့်ရွာထဲ၌ရှိသောခွေးများက ကိုဘခက်ဆိုလျှင်မြင်ရုံနှင့်ဝိုင်းဟောင် ကြလေသည်။ ခွေးရှင်များကလည်း မိမိခွေး ဘခက်လက်ချက်ဖြင့်အသတ်ခံရမည် …

———————– ရေးလက်စ စာကိုခဏရပ်ထားလိုက်ပြီး ဘေးမှာချထားသောကော်ဖီကိုကျွန်မယူကာသောက်လိုက်ရင်း ဒီဝတ္ထုပြီးဖို့အတွက် အတွေ့အကြုံနည်းနည်းလိုမည်ဟုကျွန်မတွေးလိုက်သည်။ ကျွန်မကော်ဖီကိုအရသာခံသောက်နေရင်း ကျွန်မထိုင်နေသောကော်ဖီဆိုင်အတွင်းလူသုံးယောက်ဝင်လာတာကိုမြင်လိုက်ရသည်။ “သူငယ်ချင်းတို့ရေငါဒီမှာ” ကျွန်မလက်ပြကာနှုတ်ဆက်လိုက်ပြီး ကျွန်မရှိရာသို့သူတို့လျှောက်လှမ်းလာသည်။ “ငါရောက်နေတာကြာလှပြီ နင်တို့တွေဘယ်ဝင်နေလို့ ဒီလောက်ကြာနေတာလဲ” ကျွန်မကနောက်ကျနေရသည့်အကြောင်းကိုမေးတော့ ်ချယ်ရီက ကျွန်မဘေးကိုဝင်ထိုင်လိုက်ကာပြောပြသည်။ “ဒီလိုမြနှောင်းညို ရေ ငါတို့နယ်ဘက်က ကုမ္မဏီတစ်ခုက ရှိုးပွဲလုပ်မှာလေ အဲ့ဒါကြွေက မော်ဒယ်ရှိုးမှာပါမှာ လွန်းထက်ကိုလည်းဖျော်ဖြေပေးဖို့အတွက်ဖိတ်ထားတယ် …