Month: July 2025

———————————-ကိုသံခဲတစ်ယောက် ဆယ့်နှစ်တောင်လှေကလေးကို လှော်ခတ်လာခဲ့လေသည်။ အင်းကြီးကိုဖြတ်သန်းလှော်ခတ်လာရင်း မကြာခင် ကုက္ကိုပင်ကြီးများ ပေါက်ရောက်နေကြသည့် ကုန်းမြေတစ်ခုအနီးသို့ တိုးကပ်လာခဲ့သည်။ ထိုကုန်းမြေကို ရွာခံများက ကုက္ကိုကျွန်းဟုသာခေါ်ဆိုလေသည်။ ကိုသံခဲလည်း ပိုက်ကွန်အား ပုခုံးဖြင့်ထမ်းပိုးလိုက်ပြီးနောက် လှေပေါ်တွင်မတ်တပ်ရပ်လိုက်လေသည်။ အင်းရေပြင်ကြီးက နေပူရှိန်ကြောင့် ပူလောင်လှသော်လည်း ကုက္ကိုပင်အရိပ်အောက်တွင်တော့ အလွန်အေးမြလျှက်ရှိသည်။ ကိုသံခဲက ငါးများအလွန်ကြိုက်သည့် ဖွဲကြမ်းကို လက်တစ်ဆုပ်ခန့်နှိုက်ယူလိုက်ကာ …

စ…ဆုံး ကောင်းကင်၌လမင်းကြီးကထိန်ထိန်သာနေခဲ့သည်။ ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံး၌လည်း ပုရစ်အော်သံနှင့် ရံဖန်ရံခါကြားရသော ညငှက်​တို့၏အော်သံများမှလွှဲ၍မည်သည့်အသံမှ မကြားရပေ။ ထိုအချိန် ပြေးလွှားသံတစ်ချို့ထွက်ပေါ်လာခဲ့၏။ “လာ….ညို…အစ်ကိုတို့အမြန်ပြေးကြမှရလိမ့်မယ်” ဟုသောအသံနှင့်အတူ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် လက်ကိုခိုင်ခိုင်တွဲထားပြီး နောက်ကိုတကြည့်ကြည့်ဖြင့် ပြေးလွှားနေသော ယောကျာ်းတစ်ယောက်နှင့်မိန်းမတစ်ယောက်တို့ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။ လရောင်အောက်တွင်သူတို့နှစ်ဦး၏ မျက်နှာကစိုးရိမ်ထိတ်လန့်နေမှုများက အထင်းသားပေါ်လွင်နေခဲ့သည်။ မကြာပါထိုနေရာကိုသူတို့ကျော်ဖြတ်သွားအပြီး အနောက်ဆီမှတုတ်များ၊ ဓားများဆွဲ၍ ဒေါသတကြီးလိုက်လာသည့် လူဆယ်ယောက်မကသည့် အုပ်စုတစ်စုရောက်လာခဲ့ပြန်သည်။ …

****************************** သော်တာလမင်းစန္ဒာ ကျွန်မအလုပ်သွားဖို့ပြင်ဆင်နေချိန်တွင် မွှေးပျံ့လာသောပေါင်မုန့်နံ့သင်းသင်းကြောင့် ဆာလောင်နေမှုကိုသတိရလာတော့သည်။ အိမ်အောက်ထပ်မီးဖိုချောင်ဆီမှတက်လာသော အနံ့က ကော်ဖီပူပူလေးတစ်ခွက်ကိုပင်တောင့်တမိလာ၏။ လိုအပ်သည်များကိုယူပြီး မီးဖိုခန်းသို့အမြန်အရောက်လှမ်းလိုက်သည့်အခါ ကျွန်မသမီးနှစ်ယောက်ပင် ပေါင်မုန့်မီးကင်ယိုသုတ်နှင့်ကော်ဖီပူပူလေးကိုစားသောက်နှင့်နေချေပြီ။ စားပွဲတွင်ဝင်ထိုင်လိုက်သည်နှင့် ကျွန်မရှေ့သို့ကော်ဖီနံ့သင်းသင်းလေးတစ်ခွက်အရင်လာချပေးသော အိမ်အကူမထွေးကိုသဘောကျစွာတစ်ချက်လှမ်းကြည့်လိုက်မိသည်။ မထွေးကို ကျွန်မ၏အိမ်သို့ခေါ်ထားသည်မှာ ရှစ်နှစ် ကိုးနှစ်ခန့်ပင်ရှိလာပြီ။ သမီးကြီးတစ်နှစ်အရွယ်ကတည်းက ကျွန်မ၏အိမ်သို့မထွေးရောက်လာခြင်းဖြစ်သည်။ ထိုအချိန်ကသူမ၏အသက်မှာ၄၀ဝန်းကျင်ခန့်သာရှိသေးသည်။ အသားမဖြူမညို၊ အရပ်မနိမ့်မမြင့်၊ မျက်နှာဝိုင်းဝိုင်းနှင့်မထွေးသည် …

“ဘီလူးမစ ခံရသူ ” (စ…ဆုံး) “ဟဲ့…ငတင် နင်လည်း သေနေတော့တာပဲ…။နေဖင်ထိုးနေ​​​ပြီလေ အကောင်ရဲ့…..”နေထွက်တာပင်အတော်ကြာနေပြီဖြစ်သော်လည်း ငတင်တစ်ယောက်ကတော့ အိပ်လို့ကောင်းနေစဲပင်။ဒါကို ကြည့်မရတော့သော အမဖြစ်သူ ခင်မိ မောင်ဖြစ်သူအား အော်ဟစ်နိုးလိုက်တော့၏။အမဖြစ်သူရဲ့ အော်ဟစ်သံကြောင့် ငတင် အိပ်ချင်မူးတူး​ ဖြင့်ယောင်ယမ်းထထိုင်လိုက်ကာ မျက်လုံးအားလက်ဖြင့် ပွတ်ရင်းမှ…“ထမှာပေါ့ အမရယ်…ကျုပ် ညကအိပ်ရေး ပျက်သွားလို့ပါဗျ…”“အမယ်…အမယ်…သူများတွေကြားရင် နင့်ကိုအထင်ကြီးနေပါဦးမယ် …

 သပြေကုန်းရွာ ဦးဖိုးသာ(စ/ဆုံး) ——————————— သပြေကုန်းဟူသော ရွာကလေးက လေးမျက်နှာမြို့နယ်လေးထဲတွင်ရှိလေသည်။ ဦးဖိုသာသည်ဒေါ်အေးသန့်ဟူသော သပြေကုန်းရွာသူတစ်ဦးနှင့်အကြောင်းပါ အိမ်ထောင်ရက်သားကျရင်း ယောက္ခမမိဘများ ပိုင်ဆိုင်သည့် လယ်ယာမြေများကို ဦးဆောင်ရင်း လုပ်ကိုင်နေထိုင်သည်။ အိမ်ထောင်သက်(၅)နှစ်ခန့် ကြာသည့်အခါတွင်တော့ ကိုမြင့်ကျော်ဟူသော သားလေးတစ်ယောက်နှင့် နောက် (၃)နှစ်ခန့်တွင် မရွှေအိဟူသော သမီးလေးတစ်ယောက် ကိုပါ ထွန်းကားရင်း ဦးဖိုးသာ၊ဒေါ်အေးသန့်တို့ဘဝ …

သူ၏အမည်ကိုလူအများက ဘွားမယ်စိန်ဟုခေါ်ကြ၏။ဒီ “သောင်ထွန်းရွာ”၌တော့ ဘွားမယ်စိန်အားမသိသူမရှိ​​ပေ။ဘွားမယ်စိန်သည် အသက်အားဖြင့် ခြောက်ဆယ်ကျော်ခုနှစ်ဆယ်နီးနီးမျှရှိလေပြီ။သို့သော် သန်မြန် ဖျတ်လတ်တုန်းပင်….။ရွာ၌ သာရေးနာရေးပွဲများ၌လည်း ဘွားမယ်စိန်အမြဲရှိတတ်သည်။ထိုဘွားမယ်စိန်သည် “သောင်ထွန်း”ရွာသူတစ်ယောက်မဟုတ်။ဘွားမယ်စိန်၏ ခင်ပွန်းဖြစ်သူ ဘိုးသာမောင်နှင့်ညားမှသာ “သောင်ထွန်းရွာ”၌ လာရောက်နေထိုင်ခြင်းဖြစ်သည်။ယခု၌တော့ “သောင်ထွန်း”ရွာသား ဘိုးသာမောင်သည်လည်း ဆုံးပါးသွားရှာလေပြီ။ကျန်ရစ်သော ဘွားမယ်စိန်သည် သမီးဖြစ်သူအပျိုကြီး ဒေါ်ဝင်းနှင့်သာအတူတူနေထိုင်၏။ကျန်သားသမီးများသည်ကတော့ အိမ်ထောင်ကိုယ်စီဖြင့် အိမ်ခွဲ၍နေကြလေသည်။တစ်ရက်၌တော့…“ဘွားမယ်စိန်….ဘွားမယ်စိန်ရှိလားဗျ…….”“ဟေ….ဘယ်သူတုန်း အမေရှိတယ်ဟဲ့…ဝိုင်းထဲဝင်ခဲ့ကြ”ဒေါ်ဝင်း ဝိုင်းဝမှအော်ခေါ်နေသော …

စ…ဆုံး “ဦးဘမြိုင်…ဗျို့…ဦးဘမြိုင်…” “အေး…ရှိတယ်ဟေ့” “ရှိရင်လည်းခြံအပြင်လေးဘာလေးထွက်လာပါလားဗျ… ကျုပ်ဒီလောက်အော်ခေါ်နေတာကို” ခြံအပြင်ဘက်မှလူသည် အသက်အားဖြင့် ငါးဆယ်ကျော်အရွယ်ယောကျာ်းကြီးတစ်ဦးဖြစ်၏။ သူသည် ခါးကြီးကိုထောက်၍ အိမ်ထဲသို့ မျက်မှောင်ကြီးကျုံ့ကာကြည့်ရင်း အော်ပြောနေခဲ့သည်။ သူ့အသံကြောင့် ခြံဝိုင်းထဲမှ ယောကျာ်းကြီးတစ်ဦးထွက်လာခဲ့၏။ ထိုသူမှာ ဦးဘမြိုင်ပင်ဖြစ်သည်။ “ဟာ…ဦးကျော်မြင့်ပဲ…ခင်ဗျားကကျုပ်အိမ်ထဲကို ဝင်မလာဘဲနဲ့ ဘာလို့အော်ခေါ်နေရတာလဲဗျ” “မဝင်ချင်ပါဘူးဗျာ…” “အမယ်လေးဗျာ… ခါတိုင်းဒီလိုဝင်ထွက်သွားလာနေတာကို အခုမှမဝင်ချင်ဘူးဖြစ်ရတယ်လို့ …

++++++++++++++++++++++++++အောင်မြတ်သာတို့ဆရာတပည့်တွေအနေနဲ့ အုတ်ကျောင်းမှာရှိတဲ့ ကျောင်းစောင့်သရဲကို ဆုံးမပြီးတဲ့နောက်မှာတော့ လူနေထူထပ်ပြီး စည်ကားလှတဲ့ မြို့လေးတစ်မြို့ဆီကို ရောက်လာခဲ့ကြတယ်။မြိုအဝင်မှာတော့ မြင်းလှည်းဂိတ်၊ ဆိုက်ကားဂိတ်၊ အဝေးပြေးကားဂိတ်တွေက သူ့နေရာနဲ့သူရှိနေပြီး ခရီးသွားလာရန်စောင့်ဆိုင်းနေကြတဲ့ လူအချို့ကလဲ လမ်းဘေးမှာရှိတဲ့ ကွမ်းယာဆိုင်၊ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်တွေမှာ စကားစမြည်ပြောရင်း မိမိသွားလိုတဲ့ယာဉ်ကို စောင့်ဆိုင်းနေခဲ့ကြတယ်။အောင်မြတ်သာကတော့ မြို့ထဲကိုမဝင်ခင် အရိပ်ရတဲ့သစ်ပင်အောက်မှာ ရပ်လိုက်ပြီး မောင်ကောင်းနဲ့ ခွန်းလှကိုဘက်လှည့်ကာ“ …

++++++++++++++++++++++++++++++အောင်မြတ်သာတို့ ဆရာတပည့်တွေ ညောင်ဦးဘူတာကိုရောက်တော့ ညဦးပိုင်းအချိန် ရှိနေပြီမို့ ပိတ်လုပိတ်ခင်ဖြစ်နေတဲ့ အိမ်ဆိုင်လေးတစ်ခုထဲဝင်ပြီး ဖယောင်းတိုင်နဲ့ အမွှေးတိုင်တွေဝယ်ကာ ပုဂံမြို့ဟောင်းရှိတဲ့ဘက်ကို ထွက်လာခဲ့ကြတယ်။ဆောင်းရာသီမကုန်သေးတဲ့ ကာလဖြစ်တဲ့အတွက် ပုဂံရဲ့အအေးဓါတ်က သာမန်ထက်ကို ပိုပြီးအေးစိမ့် နေခဲ့တယ်။အောင်မြတ်သာတို့လဲ လရောင်အောက်မှာ ခပ်ပြပြမြင်နေရတဲ့ စေတီပုထိုးတွေကို စိတ်ထဲကနေ မှန်းမျှော်ကန်တော့ပြီး လမ်းလျောက်လာခဲ့ရာ လမ်းမဘေးစေတီတစ်ဆူရဲ့ဘေးအရောက်မှာတော့ ပိန်လှီနေတဲ့ ဒန်ခွက်တစ်လုံးကို …

အောင်မြတ်သာနှင့် အချိန်နောက်ပြန်အင်း++++++++++++++++++++++++++++++အချိန်ကား နတ်တော်လပြည့်ညသန်းခေါင်အချိန်…စိမ်းညှက်ညီအစ်မဘုရားနဲ့ မလှမ်းမကမ်းမှာရှိတဲ့ စေတီပျက်တစ်ဆူဘေးမှာတော့ မောင်ကောင်းနဲ့ ခွန်းလှတို့ အင်းတစ်ချပ်နဲ့အလုပ်ရှုပ်နေခဲ့တယ်။သူတို့ဘေးမှာတော့ ဆံပင်ဖိုသီဖတ်သီနဲ့ လူတစ်ယောက်က ‌ဟောင်းနွမ်းနေပြီဖြစ်တဲ့ လွယ်အိတ်အဟောင်းတစ်လုံးကို ခေါင်းခုကာ လှဲလျောင်းနေခဲ့တယ်။အဲဒီအချိန် ခွန်းလှက အင်းစာရွက်ကို ကြည့်လိုက်ပြီး“ အစ်ကို… အင်းကိုအသက်သွင်းတဲ့ဂါထာက မှန်ရောမှန်ရဲ့လား”“ မှန်ပါတယ်ကွ… ဆရာပြောတုန်းက ငါသေချာလိုက်မှတ်ထားတာပါဟ”“ ဒါဖြင့် အင်းက …