Month: July 2025

စာစဉ်(၂၂)(၁)မယ်ပျင်းမှာ ရွှေဂဲအားသတ်ဖြတ်ပြီးသည့်အခါ အလွန်နာကျင်မောပန်းလျှက် အိပ်ရာထဲလဲနေလေသည်။ မယ်ပျင်းအားစုန်းဖြစ်မှန်းသူကြီးက သိသွားသည်မို့ အလွန်ထိတ်လန့်နေမိသည်။ သို့နှင့် အဘွားဖြစ်သူ ကြီးဒေါ်ရှင်နှင့် အမေဖြစ်သူ မမယ်ဖြူတို့ကိုခေါ်ကာ တိုးတိုးတိတ်တိတ်တိုင်ပင်ရလေသည်။ သူကြီးက အခန်းအတွင်းသို့ရောက်သည့်အခါ လိုက်ကာတင်းတိမ်များကို လိုက်လံပိတ်နေသေးသည်။ ပြီးနောက်မှ မမယ်ဖြူအနီးတွင် ထိုင်လိုက်ကာ“ညည်းတို့နှစ်ယောက် မယ်ပျင်းဟာစုန်းကလေးဆိုတာ သိနေကြသလားဟဲ့”ကြီးဒေါ်ရှင်နှင့် မမယ်ဖြူမှာအလွန်အံ့အားသင့်သွားပြီးနောက် တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်ကြည့်လိုက်ကြလေသည်။ သူကြီးဦးရွှေမောင်မှာ …

စာစဉ်(၂၂)(၁)မယ်ပျင်းမှာ ရွှေဂဲအားသတ်ဖြတ်ပြီးသည့်အခါ အလွန်နာကျင်မောပန်းလျှက် အိပ်ရာထဲလဲနေလေသည်။ မယ်ပျင်းအားစုန်းဖြစ်မှန်းသူကြီးက သိသွားသည်မို့ အလွန်ထိတ်လန့်နေမိသည်။ သို့နှင့် အဘွားဖြစ်သူ ကြီးဒေါ်ရှင်နှင့် အမေဖြစ်သူ မမယ်ဖြူတို့ကိုခေါ်ကာ တိုးတိုးတိတ်တိတ်တိုင်ပင်ရလေသည်။ သူကြီးက အခန်းအတွင်းသို့ရောက်သည့်အခါ လိုက်ကာတင်းတိမ်များကို လိုက်လံပိတ်နေသေးသည်။ ပြီးနောက်မှ မမယ်ဖြူအနီးတွင် ထိုင်လိုက်ကာ“ညည်းတို့နှစ်ယောက် မယ်ပျင်းဟာစုန်းကလေးဆိုတာ သိနေကြသလားဟဲ့”ကြီးဒေါ်ရှင်နှင့် မမယ်ဖြူမှာအလွန်အံ့အားသင့်သွားပြီးနောက် တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်ကြည့်လိုက်ကြလေသည်။ သူကြီးဦးရွှေမောင်မှာ …

စာစဉ်(၂၃)(၁)ဒေါ်ဘွားအိုမှာ မယ်ပျင်းအားသုတ်သင်ရန်အတွက် အရှေ့မယ်တော်ထံမှ ခွင့်ပြုချက်ရလာခဲ့သည်မို့ ငန်းမြာရွာသူကြီး ဦးဖောထံသို့လာခဲ့သည်။ ဦးဖောထံမှ မြင်းလှည်းကြီးတစ်စီး ငှားယူလေသည်။“သူကြီး ကျုပ်သွားဖို့အဆင်သင့်ဖြစ်ပါပြီ”ထိုအခါ မယ်ဖော့ကလည်း အဝတ်အစားများပြင်ဆင်လိုက်ပြီးနောက်“ကျုပ်လည်းလိုက်ချင်တယ် ဒေါ်ဘွားအို”ဦးဖောက မယ်ဖော့အားကြည့်လိုက်ရင်း“စုန်းတွေ၊ ပညာသည်တွေအချင်းချင်းတိုက်ခိုက်ကြမှာပဲသမီးရယ်၊ သမီးက ဘာပညာမှတတ်တဲ့လူမဟုတ်ဘူး၊ ဒီတော့ သမီးလိုက်မသွားစမ်းပါနဲ့”“အိုအဖေကလည်း သမီးက မယ်ပျင်းတို့သားအမိ အသေဆိုးနဲ့သေတာကိုကြည့်ချင်လို့ပါအဖေရဲ့၊ ဒေါ်ဘွားအို ကျွန်မလိုက်လို့ရတယ်မဟုတ်လား”ဒေါ်ဘွားအိုက မယ်ဖော့အားမျက်စောင်းတစ်ချက်ထိုးလိုက်ရင်း“ပုံမှန်ဆိုရင်တော့ …

စာစဉ် (၂၄)(၁)မယ်ဖော့မှာ မန်ကျည်းကိုးပင်ရွာမှ ထွက်လာခဲ့လေသည်။ လူမှာလည်း ဒယိမ်းဒယိုင်နှင့် မနည်းလမ်းလျှောက်နေရလေသည်။ တစ်ခါတစ်ခါခေါင်းထဲမှ ထိုးထိုးကိုက်သည်မို့ နားထင်နှစ်ဖက်ကိုလက်နှင့်အုပ်ထားရသည်။ ရင်ဘတ်အတွင်း တစ်ဆို့ဆို့ကြီးဖြစ်နေပြန်သည်မို့ ထိုးထိုးအန်နေသေးသည်။ မန်ကျည်းကိုးပင်ရွာသားများမှာ ရွာလယ်လမ်းအတိုင်းလမ်းလျှောက်လာသည့် မယ်ဖော့အား အံ့အားသင့်စွာဖြင့် ငေးကြည့်နေကြသည်။ မယ်ဖော့မှာ ရင်များအလွန်ပူလောင်လာလေသည်။ သို့နှင့် မန်ကျည်းကိုးပင်ရွာအထွက် ရေချိုတွင်းသို့ ရောက်လာခဲ့ကြသည်။ ညနေခင်းမို့ …

စုန်းမကြီးဒေါ်ပျင်းနှင့် သေရွာပြန်မယ်ပျင်းစာစဉ်(၂၅)(၁)မယ်တော်၏ ကျွဲချိုမှုတ်သံကြားရပြီးသည်နှင့် မယ်တော်၏လက်အောက်ခံ ကဝေများနှင့် မယ်တော်အားအလုပ်အကျွေးပြုနေရသည့် စုန်းများမှာစုရုံးလိုက်ကြလေသည်။ မယ်တော်မှာ အတွင်းခန်းနန်းဆောင်သို့ဝင်လိုက်ပြီးနောက် အလွန်လှပစွာရက်လုပ်ထားသည့် အဝတ်အစားများကိုဝတ်ဆင်လိုက်သည်။ မယ်တော်၏ အဝတ်အစားများမှာ နတ်အဝတ်အစားများတမျှ လှပဆန်းကြယ်လှသည်။ ခေါင်းပေါ်တွင်လည်း ခေါင်းပေါင်းကိုပေါင်းလိုက်ကာ ခေါင်းပေါင်းစနှစ်ဖက်ကို ဘေးဘယ်ညာတွင်ထောင်လိုက်လေသည်။ ထိုနန်းဆောင်အတွင်း သလွန်ကြီးလေးခုကြီးပြီး သလွန်လေးခု၏အလယ်တွင် အလွန်ကြီးမားသည့် ကြေးလင်ဗန်းကြီးရှိသည်။ မယ်တော်က …

စာစဉ်(၂၆)(၁)မယ်ပျင်းကလေးမှာ သေရွာမှပြန်လာပြီးနောက် ကဝေကြီးများနေထိုင်သည့် ကျောက်ဂူကြီးအတွင်းတွင်သာ နေထိုင်ရလေသည်။ ကဝေကြီးများအလစ်တွင် ကျောက်ဂူကြီးအပြင်သို့ပြေးထွက်မည်ကြံထားသော်လည်း ကဝေကြီးများမှာ မယ်ပျင်းအားအလွတ်မပေးဘဲ အချိန်ပြည့်စောင့်ကြပ်ကြည့်ရှုနေသည်။ယခုတစ်ဖန်အလှည့်ကျသင်ပေးရသူက မွန်ကဝေကြီး ရာမန်ဖြစ်သည်။ မွန်ကဝေကြီးမှာ ယက္ခဇော်ဂနီဖြစ်သည့်အလျှောက် မယ်ပျင်းအား မှင်စာ၊ သရဲ၊ ဘီလူးနှင့် အမနုဿများကို ဖမ်းယူထိန်းချုပ်စေစားနိုင်သည့် ပညာရပ်ကိုသင်ပေးရလေသည်။“ငါတို့ ယက္ခဇော်ဂနီတွေဆိုတာ လက်ပါးစေမွေးမြူခြင်းအတတ်မှာ တစ်ဖက်ကမ်းခတ်တတ်မြောက်တယ်ကွဲ့၊ အနည်းဆုံးတော့ …

———————ပန်းဆိုင်ရွာနာမည်နှင့်လိုက်အောင်ရွာကြီးတစ်ရွာလုံးပန်းများဖြင့်ပြည့်နှက်ကာလှပနေလေသည်။ပန်းများသာလျှင်လှသည်ဟုထင်မှတ်ပါကမှားယွင်းရပေလိမ့်မည်။အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ပန်းဆိုင်ရွာသူပျိုဖြူချောတို့၏အလှသည်လည်းမြင်သူတိုင်းငေးမောရလောက်အောင်လှပကြပေသည်။ပန်းဆိုင်ရွာသူပျိုဖြူချောများထဲတွင်အလှဆုံးဟုသက်မှတ်ခံထားရသည့်သူတစ်ယောက်ရှိလေသည်။သူမ၏နာမည်မှာမိမွှေးဖြစ်လေသည်။မိမွှေးကပန်းဆိုင်ရွာသူများထဲတွင်အလှဆုံးအချောဆုံးအပျိုစင်တစ်ယောက်ဖြစ်လေသည်။တစ်ရွာလုံး၏အလှဆုံးဖြစ်သည်နှင့်အညီ မိမွှေးအားပိုးပန်းနေကြသည့်ကာလသားများသည်လည်းလက်ချိုးရေလို့မရအောင်ပေါများလှပေသည်။အပြိုင်ပိုးကြသည့်ကာလသားများထဲမှကိုမြင့်နိုင်ဆိုသည့်လူအား ချစ်သူအဖြစ်ရွေးချယ်ခဲ့လေသည်။ကိုမြင့်နိုင်က အသားညိုညို၊မျက်လုံးမျက်ခုံးကောင်းကောင်း၊ကိုယ်ခန္ဓာကာလဗလဖြင့်ပြည့်စုံသည့်လူတစ်ယောက်လည်းဖြစ်သည်။ထို့ကြောင့်မိမွှေးနှင့်ကိုမြင့်နိုင်အားလိုက်ဖက်လွန်းသောနတ်ဖက်သည့်စုံတွဲဟုအများကပြောဆိုကြလေသည်။တစ်ရွာလုံးကမိမွှေးနှင့်ကိုမြင့်နိုင်တို့ချစ်သူစုံတွဲအားသဘောတူကြည်ဖြူကြပေမယ့်၊မနာလိုမုန်းတီးနေသည့်လူတစ်ယောက်ကရှိနေပြန်သည်။တစ်နေ့ ကိုမြင့်နိုင်တစ်ယောက်ချစ်သူဖြစ်သူမိမွှေးနှင့်ဆုံတွေ့ရန်အိမ်မှထွက်လာခဲ့သည်။ရွာလည်လမ်းရောက်တော့အမှတ်မထင်လူတစ်ယောက်နှင့်တွေ့လေသည်။“ဟာ…ကိုမြင့်နိုင် ဘယ်သွားမလို့လဲ”“မြနှင်းဆီ ပါလား နင်ရောဘယ်သွားမလို့လဲ…”“ကျွန်မ အဒေါ်ဆီသွားလည်မလို့အဒေါ်ဆီမရောက်တာကြာလို့လေဒါနဲ့ကိုမြင့်နိုင်ရောဘယ်လဲ”“ငါက မိမွှေးနဲ့ချိန်းထားတာအခုသွားတွေ့မလို့လေ ”“သြော်…ဒီလိုလားဒါဖြင့်ရင်လည်းသွားပါ ကိုမြင့်နိုင်ကျွန်မလည်းကျွန်မအဒေါ်အိမ်သွားလိုက်ပါဦးမယ်။“ကောင်းပါပြီဗျာ”ကိုမြင့်နိုင်လည်းမြနှင်းဆီအားနှုတ်ဆက်ကာထွက်လာခဲ့လေသည်။“ဟင်း…ကိုမြင့်နိုင် ကိုမြင့်နိုင်ရှင်ကအနီးစပ်ဆုံးအချစ်ကို မမြင်နိုင်ပဲဟိုကောင်မမိမွှေးရဲ့မာယာတွေကြားမှာနစ်မြောနေတယ်ပေါ့လေ။ရှင်သူ့ကိုဘယ်လောက်ပဲချစ်ချစ်တချိန်မှာရှင်ကကျွန်မအပိုင်ပဲဖြစ်လာစေရမယ်၊ရှင်စောင့်ကြည့်နေပါကိုမြင့်နိုင် ”မြနှင်းဆီရင်ထဲမှ ရက်စက်သည့်အငြိုးအတေးများကဖုံးလွှမ်းနေတော့သည်။==================“ဟိတ်…”“အမယ်လေး ကိုရယ်လန့်သွားတာပဲ”“စောင့်နေရတာကြာပြီလား မွှေး”“သိပ်မကြာသေးပါဘူး ကိုရယ်”“ကိုယ်လည်းအိမ်မှလုပ်စရာလေးတွေရှိနေသေးလို့ နည်းနည်းကြာသွားတာခွင့်လွှတ်နော် မွှေး”“ရပါတယ်ကိုရယ် မွှေးစိတ်ထဲဘယ်လိုမှသဘောမထားပါဘူး။“မွှေးကိုကြည့်ရတာ တစ်နေ့တခြားပိုပိုလှလာတယ်ကွာ၊စိတ်တောင်မချနိုင်အောင်ဖြစ်နေပြီကွာ။မွှေးကိုအမြန်ဆုံးပိုင်ဆိုင်ချင်ပြီ”“ကိုရယ်အဲလောက်လည်းမြှောက်ပင့်မနေပါနဲ့၊စိတ်မချစရာဘာရှိလဲ။မွှေးကကိုတစ်ယောက်တည်းကိုပဲတစ်ဘဝလုံးစာအတွက်ရည်ရွယ်ပြီးချစ်တာပါ”“တကယ်ပြောတာလားမွှေး”“တကယ်ပေါ့ကိုရဲ့ ကိုသာမွှေးကိုချစ်တယ်ပြောပြီး …

*********************************************************————————————————————–မိနွယ်…။အမည်ရင်းသည်က နွယ်နွယ်ဖြစ်ပြီး…။နေထိုင်ရာ မကျီးတောရွာ၌ မိနွယ်အား မသိသူမရှိခဲ့။မိနွယ်သည် အသက်အားဖြင့် နှစ်ဆယ့်ငါးနှစ်အရွယ်ဖြစ်ပြီးရွာ၏ကွမ်းတောင်ကိုင်အချောအလှလေးတစ်ယောက်ပင်။သို့သော် မိနွယ်၏အလှထက် မိနွယ်၏ကောင်းမွန်သော စိတ်သဘောထားလေးကိုအများကသဘောကျနှစ်သက်ကြလေသည်။မကျီးတောရွာ၏ သာရေး…နာရေးပွဲများ၌ ရွာသူမိန်းကလေးများအား မိနွယ်ကပင် ဦးဆောင်၍ဝိုင်းဝန်းကူညီပေးတတ်သည်။ဒါ့အပြင် ဘုရားကျောင်းကန်သန့်ရှင်းရေးများပါမကျန် လူစု၍ သွားလာလုပ်ကိုင်ကုသိုလ်ပြုတတ်သည့် မိနွယ်လိုမိန်းကလေးအား သားရှင်မိဘများက သဘောအကျကြီး ကျကြလေသည်။ထိုသို့မကျီးတောရွာ၏ အချစ်ခံ မိနွယ်လေးတစ်ယောက်…“အမလေးတော့…ကျွတ်…ကျွတ်…ကျွတ်”မိနွယ် မနက်အိပ်ရာအထတွင် ရုတ်တရက်ဆိုသလို …

—————————————–“ဂိန် ဂိန်”မနက်စောစော နာကြင်စွာအော်ဟစ်လိုက်သည့်ခွေးသံအားစိတ်မချမ်းမြေ့ဖွယ်ကြားလိုက်ရသည်။မှန်ပေသည် ကိုဘခက်တစ်ယောက်ခွေးတစ်ကောင်အား ဓားမတစ်ချောင်းဖြင့် ရက်ရက်စက်စက်ခုတ်ကာသ တ်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ကိုဘခက်ကခွေးသားအားအလွန်ခုံမင်နှစ်သက်သူဖြစ်သည်။ခွေးဆိုလျှင်၃လသားနှင့်အထက်အကုန်သ တ်ဖြတ်စားလေသည်။ထို့ကြောင့်ရွာထဲ၌ရှိသောခွေးများကကိုဘခက်ဆိုလျှင်မြင်ရုံနှင့်ဝိုင်းဟောင်ကြလေသည်။ခွေးရှင်များကလည်း မိမိခွေးဘခက်လက်ချက်ဖြင့်အသတ်ခံရမည်ဖြစ်စိုး၍လိုက်လံထိန်းနေရလေသည်။ပိုင်ရှင်မဲ့သည့်ခွေးတစ်ကောင်ကကိုဘခက်အားလိုက်ဆွဲပါက နောက်တစ်နေ့ရောက်လျှင်တော့ထိုခွေးဘခက်လက်ချက်ဖြင့် အသက်ပျောက်ရလေသည်။ဟိုအရင်ကခွေးသားအားဈေးကြီးပေး၍ဝယ်စားတတ်သည့်ကိုဘခက်တစ်ယောက် ယခုတွင်တော့မိမိကိုယ်တိုင်သတ်စားပါမှပို၍အရသာတွေ့သည်ဟုဆိုကာခွေးအရှင်များအားဝယ်ယူကာ မိမိကိုယ်တိုင်သ တ်ဖြတ်စားသောက်လေသည်။ကိုဘခက်၏မိဘများကလည်းပြောဆိုမရသည့်သားဖြစ်သူအားမပြောပဲလွှတ်ထားလိုက်တော့သည်။ငွေကြေးတတ်နိုင်သူမို့ ခွေးအား၃ရက်တစ်ကောင်ခန့်ဖြင့် ဝယ်ယူသတ်ဖြတ်ကာ စားလေသည်။ယနေ့လည်းခွေးတစ်ကောင်အားစောစောစီးစီးသ တ်ကာ အသားများအား ခုတ်ထစ်၍ကိုင်တွယ်နေလေသည်။မိဘနှစ်ပါးနှင့်ပတ်ဝန်းကျင်မှလူများလည်း စိတ်မချမ်းမြေ့ရုံမှတပါးဘာမှမတတ်နိုင်ကြပေ။ခုတ်ထစ်ပြီးသည့်ခွေးသားများအားနနွင်း၊မဆလာ၊အချိုမှုန့်များ၊ငံပြာရည်၊ကြက်သွန်ဖြူ ၊ချင်းတို့ဖြင့်သမအောင်နယ်လိုက်သည်။ပြီးနောက်မီးဖိုပေါ်တင်၍ ချက်ပြုတ်တော့သည်။ချက်ပြုတ်ပြီးစီးသွားသည်နှင့်ပူပူလောလောခွေးသားများကိုဟင်းပန်းကန်လုံးထဲထည့်ကာအားပါးတရစားသောက်တော့သည်။အရက်နှင့်မြည်းရန်အတွက်သပ်သပ်ချန်ထားသော ခွေးသားများကိုတော့ကြောင်အိမ်ထဲထည့်ကာသိမ်းထားလေသည်။ကိုဘခက်စားသောက်ထားသည့်ပန်းကန်များ၊ရေခွက်များအားကိုဘခက်၏မိဘနှစ်ပါးက သပ်သပ်စီခွဲထားကြလေသည်။အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် …

*******************************———————————–“ဟာ…မိန်းမ မင်းကလည်းကွာလုပ်လာပြန်ပြီမင်းမှာလည်းဗိုက်ကြီးကြီးနဲ့ကိုရေတွေဆွဲနေရတယ်လို့ကွာ။ဗိုက်ထဲကကလေးတစ်ခုခုဖြစ်သွားမှဖြင့်”“အမယ်လေး ကိုသန့်ဇင်ရယ်ဒီလောက်ကတော့မိနွယ်တို့ကအေးဆေးပါ။ရှင်အကဲပိုမနေနဲ့ ”“ဟ…ငါကအကဲပိုနေတာမဟုတ်ဘူးကွ။မတော်လို့မင်းနဲ့ဗိုက်ထဲကကလေးတစ်ခုခုဖြစ်မှာစိုးလို့ပြောနေတာကွ။ပေးပေး ရေပုံး”ကိုသန့်ဇင်လည်းမမိနွယ်လက်ထဲမှရေပုံးအားဆွဲယူလိုက်ပြီးကျောက်ခွက်ထဲသို့ထည့်လိုက်လေသည်။ကိုသန့်ဇင်နှင့်မမိနွယ်တို့ရဲ့ ပထမဆုံးရင်သွေးလေးမို့ကိုသန့်ဇင်ကအထူးဂရုစိုက်သလောက်မမိနွယ်ကတော့ကိုသန့်ဇင်အားအကဲပိုလွန်းသည်ဟုထင်နေမိသည်။မမိနွယ်ကနည်းနည်းခေါင်းမာတတ်သူဖြစ်သည့်အတွက်ကိုသန့်ဇင်နှင့်မကြာခဏဆိုသလိုစကားများတတ်ကြလေသည်။အဲ့သလိုစကားများတိုင်းကိုသန့်ဇင်ကပဲမနေနိုင်၍ပြန်လည်ချော့မော့ရပြန်သည်။ကိုသန့်ဇင်ကမမိနွယ်၏စိတ်ကိုသိ၍တော်တော်တန်းတန်းဘာမှမပြောပဲအသာကြည့်နေတာများသည်။မြင်မြင်တိုင်းပြောပါလျှင်လည်းလင်မယား၂ယောက်စကားများရပေဦးမည်။ဒီကနေ့လည်းကိုသန့်ဇင်အလစ်ရေခပ်နေသည့်အတွက်စကားများမလိုဖြစ်ရသေးသည်။===============“မိန်းမရေ ဖြူမကိုထမင်းကျွေးလိုက်ဦးငါဒီမှာရေချိုးအဝတ်လျှော်နေလို့။ငါပြီးမှကျွေးရင်ဖြူမထမင်းစားဖို့စောင့်နေရလိမ့်မယ်”“တော့်ခွေးကိုကျွန်မအစာကျွေးဖို့လုပ်နေပါတယ်တော်။တကယ်တည်းမိန်းမထက်ခွေးကိုစိတ်ပူပေးနေရတယ်လို့”“ဟ…လူဆိုတာကအချိန်မရွေးခူးခပ်စားလို့ရတယ်ကွ။တိရစ္ဆာန်ဆိုတာကိုယ်ကျွေးမှစားရတာမင်းနည်းနည်းလေးကိုယ်ချင်းစာစမ်းပါ”“မသိဘူးတော်ရေကျွန်မကတော့ကိုယ့်ဝမ်းကလွဲပြီးဘယ်တိရစ္ဆာန်မှခေါင်းထဲသိပ်မထည့်တတ်ဘူး။ရှင်းရှင်းပဲ”“တော်ပြီ မင်းကိုဆက်ပြောနေရင်ငါနဲ့စကားများရဦးမယ်။“ရော့ ဖြူမ စား”“ခွပ်”မမိနွယ်ကထမင်းခွက်အားမြေပေါ်သို့ပစ်ချကာကျွေးလိုက်လေသည်။ဖြူမလည်းအမြှီးလေးနှံ့ကာစားနေလေသည်။မမိနွယ်ဗိုက်ကြီးနေသလိုအိမ်မှာမွေးထားသည့်ဖြူမလည်းဗိုက်ကြီးနေလေသည်။ထို့ကြောင့်ကိုသန့်ဇင်က ဖြူမကိုလည်းလူတစ်ယောက်သဖွယ်ဂရုတစိုက်နှင့်စောင့်ရှောက်ကျွေးမွေးထားလေသည်။ကိုသန့်ဇင်ကဖြူမအားချစ်သလောက်မမိနွယ်ကတော့ဖြူမကိုအသေအလဲမုန်းနေလေသည်။တိရစ္ဆာန်ဆိုဘာကောင်ကိုမှချစ်မရသောမမိနွယ်တစ်ယောက်အိမ်မှာမွေးထားသောဖြူမကိုတစ်စက်ကလေးမှကြည့်မရခဲ့ပေ။ထို့ကြောင့်ဖြူမအားကိုသန့်ဇင်ကပဲဒိုင်ခံလုပ်ကိုင်ပေးရှာသည်။==============မနက်၅နာရီခန့် မမိနွယ်တစ်ယောက်အိမ်ပေါ်မှအိမ်အောက်သို့ဆင်းလာခဲ့လေသည်။ခင်ပွန်းဖြစ်သူကိုသန့်ဇင်အလုပ်သွားလျှင်ထမင်းချိုင့်တစ်ခါတည်းထည့်ပေးနိုင်ရန်ထမင်းဟင်းထချက်ခြင်းဖြစ်လေသည်။မီးမှိတ်ထားသည့်အတွက်ကြောင့်မမိနွယ်လည်းလှေကားလက်ရန်းအားကိုင်ကာဖြည်းဖြည်းချင်းလှေကားပေါ်မှဆင်းလာခဲ့လေသည်။လှေကားအောက်ဆုံးအထစ်သို့အရောက်“ကိန် ကိန် ကိန်”“ဖြူမ နင်အိပ်စရာရှားလို့လှေကားခြေရင်းမှာလာအိပ်နေရသလားတော်သေးတာပေါ့ နင့်တက်နင်းမိလို့သေသွားလည်းအကြောင်းမဟုတ်ဘူးငါလဲသွားရင်နင်အသေပဲပြောနေတာမကြားဘူးလားအံမယ်ပေကပ်ကပ်နဲ့ရပ်နေသေးတာ”“ကဲဟယ်”“ဖုန်း”“ဂိန် ဂိန် ဂိန် ကိန်”“အီအီ အုအု အု”မမိနွယ်လည်းဒေါသဖြစ်ကာဖြူမအားခြေထောက်ဖြင့်ဆောင့်ကန်လိုက်လေသည်။မထင်မှတ်ပဲဖြူမ၏ဝမ်းဗိုက်အားကန်လိုက်မိသည့်အတွက်ဖြူမအတော်ကလေးနာကျင်သွားသည့်ပုံပင်။ခွေးအော်သံကြောင့်ကိုသန့်ဇင်လည်းအိမ်ပေါ်မှပြေးဆင်းလာခဲ့လေသည်။“ဘာဖြစ်တာလဲမိန်းမ”“ဘာဖြစ်ရမလဲတော့်ခွေးမလေလှေကားရင်းမှာဝပ်နေတာကျွန်မကမမြင်ပဲတက်နင်းမိတာပေါ့။တော်သေးတာပေါ့ ကျွန်မဘာမှမဖြစ်တာစိတ်တိုတိုနဲ့ပိတ်ကန်ပစ်လိုက်တယ်အေးရော”“ဟာမင်းကလည်းကွာလုပ်လိုက်ရင်အဲ့သလိုချည်းပဲဖြူမမှာလည်းမင်းလိုကိုယ်ဝန်အရင့်အမာကြီးနဲ့ဆိုတာလည်းသတိထားပါဦးကွ။တော်ကြာမင်းလုပ်လို့ ဖြူမသေသွားမှဖြင့်မင်းငရဲကြီးနေဦးမယ်”“အို…ငရဲကြီးတာတွေသေးတာတွေကျွန်မမသိဘူး တော့်ခွေးကိုတစ်စက်ကလေးမှကြည့်မရတာတော်အသိပဲ။ကျွန်မကန်လိုက်လို့သေသွားလည်းအေးတာပဲပေါ့”“တောက်…မင်းကအတော်အကြင်နာတရားခေါင်းပါးတဲ့မိန်းမပဲ”“တော်ထင်ချင်သလိုထင်ဂရုမစိုက်ဘူး”ကိုသန့်ဇင်လည်းဆက်မပြောချင်တော့သဖြင့်အိမ်ပေါ်သို့ ပြန်တက်လာခဲ့လေသည်။================မနက်လင်းတော့ကိုသန့်ဇင်အိပ်ရာမှနိုးလာပြီးအလုပ်သွားရန်ပြင်နေလိုက်သည်။“ဖြူမကိုလည်းမတွေ့မိပါလားဘယ်တွေလျှောက်သွားနေသလဲမသိဘူး”ကိုသန့်ဇင်လည်းဖြူမအားစိတ်ထဲကနေတွေးတောမိလိုက်လေသည်။“မိန်းမ …