နုနုရည် (အင်းဝ)(ကလျာမဂ္ဂဇင်း၊ အမှတ် ၃၅၊ နိုဝင်ဘာ၊ ၁၉၈၇)—ကျုပ် ဘာဖြစ်လို့ ဒီနေရာကို ရောက်မိပါလိမ့်နော်။တကယ်တော့ ကျုပ် ဘုရားကုန်းတော်ပေါ် အမှိုက်သရိုက်လေးဘာလေး ရှင်းဖို့ဆိုပြီး ကျောင်းက ထွက်လာခဲ့တာ။ အမှိုက်ရှင်းပြီး အချိန်လေးရရင် ဟိုဘက်ကမ်းသွားပြီး ဒကာမကြီးရဲ့ မြေပုံဘေးမှာ ပုတီးလေးသွားစိတ်လိုက်ဦးမယ် ဘုရားလို့လဲ ဆရာတော်ကိုလျှောက်ခဲ့တာ။ ဆွမ်းတောင်ဖြောင့်ဖြောင့် ဘုန်းမပေးနိုင်ခဲ့ဘူး။ …
စာမူ…၁၃၄ စဆုံး “မမဝင်း…ဘယ်ကပြန်လာတာလဲဗျ” “ဟယ်…ကိုကုလားပါလား” ဝက်သားတွဲကြီးကိုင်၍ပြန်လာသောဒေါ်ဝင်းနှင့် ဦးကုလားတို့လမ်း၌ဆုံကြလေသည်။ “ဝက်သားတွဲပါလာပုံရရင်… အရှေ့ပိုင်းကပြန်လာပုံပဲ” ဟု..ဦးကုလားကပြောတော့… “ဟုတ်ပါ့တော်….အိမ်ဟင်းမရှိတာနဲ့ ဝက်ပေါ်တုန်းလေးအရသွားဝယ်ထားတာ…” “ကောင်းပါ့ဗျာ…” “သြော်…ဒါနဲ့စောစောကမှတော့်မိန်းမ မပွေနဲ့တောင်တွေ့ခဲ့သေးတယ်… သူလည်းတစ်တွဲဆွဲသွားလေရဲ့” “ဟုတ်မယ်…ဟုတ်မယ်… မိပွေကို ကျုပ်မနက်ကတည်းကမှာထားတာ… ကျုပ်က လူနာမည်ကသာကုလားဗျ… ဝက်သားတော့အားကြီးကြိုက်တာ…” “ဟုတ်ပါပြီတော်… ကဲ…ဒါဖြင့်ကျုပ်အိမ်ပြန်လိုက်ဦးမယ်…” “ဟုတ်ကဲ့…ဟုတ်ကဲ့…” ဒေါ်ဝင်းလည်း …
စာရေးဆရာ -ဇေယန(ရာမည) ” မြပန်း တစ်ယောက် ရေလာခပ်တာလဲမတွေ့ဘူးနော်” အတန်သင့်ကျယ်ဝန်းတဲ့လက်တူးတွင်းထဲက ရေကိုငင်ရင်းပြောလိုက်တဲ့ အေးကြွယ်ရဲ့စကားကြောင့် လုံချည်စုတ်ကိုခေါင်းခုလုပ်နေတဲ့ မိရင်က ” မြပန်း နေမကောင်းဘူးလို့ သူ့အမေပြောတာ ကြားတာပဲ.. တစ်ကိုယ်လုံးအားမရှိသလို ဖြစ်နေလို့ ကြက်စွပ်ပြုတ်လုပ်ပေးနေရတယ်တဲ့” ” သူများအမေတွေများ အားကျပါဘိတော်… ကျုပ်တို့အမေတွေနဲ့များကွာပ” မျက်နှာထိမျက်နှာထားနဲ့ပြောလိုက်တဲ့ …
အတွဲ(၄) စာစဉ်(၁၉)(၁)ကျုပ်တို့ နိဗ္ဗာန်ရွာကိုလာတဲ့အကြောင်းကတော့ နွားကြည့်ဖို့ကိုးဗျ၊ ဒါနဲ့ နောက်တစ်နေ့မနက်ပဲ ဦးဘသာနဲ့အတူတူရွာထဲဆင်းခဲ့ကြတယ်၊ နိဗ္ဗာန်ရွာ တောင်ပိုင်းမှာ နွားတွေမွေးကြတယ်ဗျ၊ ဆိုင်းနောက်ထ ငသောင်းကလည်း သူ့ဆီကိုလာခဲ့ပါ၊ နွားတွေလိုက်ပြမယ်ပြောတာနဲ့ နောက်ရက် သူနေတဲ့ရွာတောင်ပိုင်းကိုသွားကြတာပေါ့ဗျာ၊ ရွာကအကြီးကြီးဆိုတော့ ဦးလူလှတို့အိမ်ကနေ ငသောင်းတို့အိမ်ကိုရောက်ဖို့ အတော်ကိုလျှောက်ယူရတယ်ဗျာ၊ ရွာတောင်ပိုင်းမှာကျတော့ အိမ်ကြီးအိမ်ကောင်းက နည်းသဗျ၊ အိမ်တော်တော်များများက …
စာရေးဆရာ -ဇေယန(ရာမည)နေပူရှိန်မြင့်မားနေတဲ့ နေ့လည်ဘက်မှာတော့ သခွပ်ပင်ရွာမှာရှိတဲ့လူတွေအားလုံး နီးစပ်ရာမှာရှိကြတဲ့ အရိပ်ရအပင်အောက်မှာ စုဖွဲ့ပြီးစကားစမြည်ပြောဆိုနေခဲ့ကြတယ်။ အဲဒီထဲကမှ ကိုလှကျော်အိမ်ရှေ့မှာပေါက်နေတဲ့ သရက်ပင်အောက်မှာတော့ လူငယ်လူရွယ်တွေအပြင် ကလေးသူငယ်တွေပါစုံပြုံနေပြီး အလယ်မှာတော့ အာပေါင်အာရင်းသန်သန်နဲ့ ပြောဆိုနေတဲ့ ကိုလှကျော်ကိုမြင်တွေ့ရမှာပဲဖြစ်တယ်။ကိုလှကျော်က နယ်တကာလှည့်ပြီး အထည်ရောင်းသူဖြစ်တာနဲ့အညီ သွားလာခဲ့ဖူးတဲ့ နယ်မြေအတွေ့အကြုံတွေကလဲ ရွာမှာရှိတဲ့သူတွေထက်ကို ပိုပြီးစုံလငခဲ့တယ်။ ကိုလှကျော်ကတော့ သူသွားလာခဲ့ဖူးတဲ့နေရာတွေထဲမှာမှ …
ကျုပ်ကသူတို့ကိုပြန်စောင့်ကြည့်နေရပီလေ” အောင်မြတ်သာတို့လဲ စကားပြောရင်း လမ်းလျောက်လာခဲ့တာ မြေကြီးထဲကိုကျွံဝင်နေတဲ့ စင်္ကြန်လမ်းတစ်နေရာကိုရောက်လာခဲ့ကြတယ်။ “ဒီနေရာက ဌာပနာတိုက်ကိုသွားတဲ့လမ်းကြောင်းလေ” ” သင်က သိလှချည်လား “ ” သိဆို ကျုပ်တရားထိုင်နေရင်း ဌာပနာတိုက်ထဲ မယောင်မလည်နဲ့ရောက်သွားဖူးတာကိုး၊ အထဲမှာ ဓါးစက်၊ လှံစက်၊ မီးစက်တွေ နေရာလပ်မရှိအောင် စီရင်ထားကြတာ သာမန်လူတွေဝင်မိရင်တော့ မတွေးရဲစရာပဲ” …
————- `သောက်ကမြင်းမ လာခဲ့စမ်း´ အိမ်ထဲသို့ ခြေတစ်လှမ်းအဝင်သာ ရှိသေးသည်။တစ်ပတ်လျိုထားသော ဆံပင်အစုအား ရစ်သိုင်းဆွဲဆောင့်ခြင်းက ပူထူစပ်ဖြင်းလှ၏။ခြေနှစ်ချောင်းစုံအောင်မရပ်မိသေးသဖြင့် သူဆွဲခေါ်ရာနောက်သို့ ကျမ ပုံပန်းမကျ ဒရွတ်တိုက်စွာပင် လိုက်ပါလာရလေသည်။ သူ ။သူဆိုသည်ကား ကျမလင်။ကျမချစ်လှစွာသော ကျမကိုချစ်ခင်မြတ်နိုးရပါသည်ဟူသော ယောက်ကျားပင်ဖြစ်သည်။ယောက်ကျားတစ်ယောက်၏ နှုတ်ထွက်အာဘော်စကားတို့သည် သူ၏ လုပ်ရပ် နှင့် ဥာဏ်ရည် တို့အပေါ် …
ပုံစံက အရမ်းကြောက်ဖို့ ကောင်းတယ်။ ဒါကြောင့် ဒီနေ့ ပဌာန်းရွတ်ရင် ကောင်းမလား မရွတ်ရင် ကောင်းမလား ဇဝေဇဝါ ဖြစ်နေတာ” နှင်းပွင့်စကားကြောင့် မခင်မေသက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိုက်ပြီး “ဟုတ်တယ်ဆရာတို့ရယ် အရီးတို့အခုနေတဲ့ မြေက အရင်က ဖုန်းဆိုးမြေဖြစ်ခဲ့ဖူးတယ် အလကားပေးတောင်ဘယ်သူမှမနေရဲကြဘူး သမီးညက အိမ်မက်ဆိုးတွေမက်ပြီးလန့်နိုးတော့ အရီးလဲစဉ်းစားနေတာ ငါတို့နေတာများ မှားသွားပြီလားပေါ့” မခင်မေစကားအဆုံးမှာ …
” ခေါ်လာမယ့်သူတွေကိုထားမယ့်နေရာကိုပြပေးပါ ” ” လာကြ လာကြ သိပ်မဝေးဘူး ” သူကြီးလဲ လူငယ်နှစ်ယောက်အရှေ့ကနေ ခပ်သုတ်သုတ်ထွက်သွားတာကိုမြင်တော့လူငယ်နှစ်ယောက်လဲ အနောက်ကနေလိုက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ ” ဒီနေရာက အကျယ်ဆုံးပဲ အဆင်ပြေရဲ့လား” “ဒီလောက်ဆိုရပြီ သက်ခိုင် ဒီကွင်းပြင်ပတ်လည်စည်းထားထားလိုက် အဝင်ဝနေရာကိုလွှတ်ထားပေး အားလုံးအထဲရောက်တော့မှ အဝင်ကိုပိတ်လိုက်” လွယ်အိတ်လွယ်ထားတဲ့ သက်ခိုင်ဆိုတဲ့လူငယ်က တလင်းပြင်နေရာကို …
မိချမ်းဝေမိန့်မူးမင်းမူကျယ်လောင်ပြီး စူးရှရှည်လျားတဲ့ သံရှည်တစ်ခုကြောင့် တစ်ဝက်တပျက် သေဆုံးခြင်းနဲ့ မိတ်ဆွေဖွဲ့နေတဲ့ ငါ့ရဲ့အာရုံကြောတွေကို လှုပ်နိုးလိုက်သလို ဖြစ်သွားတယ်။ပွင့်လာတဲ့ မျက်လုံးများမှတဆင့် အမြင်အာရုံများ ဝင်ရောက်လာခြင်းကို နိုးထခြင်းလို့ သတ်မှတ်နိုင်မယ်ဆိုရင်တော့ ငါ ထာဝရအိပ်ပျော်နေချင်စမ်းပါရဲ့။ရောင်နီရဲ့ ရှေ့တော်ပြေး အဲဒီဘဲလ်ဆွဲသံရှည်ကြီးကို ငါတို့လှေသားတွေအားလုံး မုန်းကြတယ်။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို မပိုင်၊ မြစ်ထဲ ပစ်ချထားခဲ့ရတာ ကြာပြီမို့ …
by