မယ်ဝဏ္ဏ အကြောင်းပါပြီ မွေးထား တဲ့ ရွှေဖျင်းကြီး ရွှေဖျင်းလေး ညီအစ်ကိုဆိုရင် အဖေရဲ့အစွမ်းနဲ့ အမေရဲ့အစွမ်းပေါင်းပြီး လူစွမ်းကောင်းတွေ ဖြစ်ကုန်ကြတယ်လို့ ရာဇဝင်မှာပါတယ်ကွ” “ကိုကြီးပုက ရာဇဝင်ထဲပါတာပြောတာ၊ ကျုပ်က ဇော်ဂျီဖိုဝင်သား စားထားတဲ့လူကို ကိုယ်တိုင်တွေ့ခဲ့ဖူးတာဗျ” ဘိုးရုံက ဝင်ပြောတာဗျို့။ “ဟာ …ဟုတ်လား ဘိုး၊ ကျုပ်တို့ကို ပြောပြပါဘိုးရဲ့” …
စာမူ…၁၃၆ ပထမပိုင်း တစ်နေ့သ၌ဘွားမယ်စိန်၏နေအိမ်သို့ သူကြီးဦးနောင်ချိုနှင့်အတူအဝတ်အစား သားသားနားနားဝတ်ဆင်ထားသည့် သူဌေးတစ်ဦးတို့ ရောက်လာခဲ့ကြသည်။ “ဘွား…ဒါ မြို့ကသူဌေး ဦးဗိုလ်ဝင်းတဲ့ခင်ဗျ… သူဌေး…ခင်ဗျားပြောပြချင်တာရှိရင်ဘွားကို ပြောပြလိုက်ပါ…” ဟု…သူကြီးဦးနောင်ချိုကပြောတော့ သူဌေးဦးဗိုလ်ဝင်းက ဘွားမယ်စိန်ကို အကဲခတ်သလိုကြည့်၍… “ကျုပ်ကိုတော့ သူကြီးကအမေကြီးရဲ့အကြောင်းတွေကို ပြောပြထားတယ်ခင်ဗျ… အဲ့တာနဲ့ကျုပ်ကလည်းအခက်အခဲတစ်ခုရှိနေတော့ ဒီကသူကြီးပြောတာ ဟုတ်မဟုတ်သိချင်တာနဲ့လိုက်လာခဲ့တာပါ…” ဟု…သူဌေးဦးဗိုလ်ဝင်းကပြောလိုက်သည်။ ဘွားမယ်စိန်ကခေါင်းတချက်ညိတ်၍… “အဲ့သည်တော့ …
“ဗျို့…လေးလေးဘထော်… ဘာတွေလုပ်နေတာလဲဗျ” ခြံဝိုင်းထဲဝင်လာသောမောင်တိုးက ဦးဘထော်ကြီးကိုမေးလိုက်သည်။ “ဟေး…ဒီမှာလေကွာ… ဆောင်းအခါရောက်တော့မှာဆိုတော့အိမ်မှာ ထင်းလုံလုံလောက်လောက်ရှိအောင်ခွဲပေးနေတာကွ…” “ဒါဆိုကျုပ်လည်းဝိုင်းခွဲပေးမှာပေါ့လေးလေးရာ…. လေးလေးခဏနားလိုက်…ကျုပ်ကိုပေါက်စိန်ပေး…” မောင်တိုးက ဦးဘထော်ဆီမှ ပေါက်စိန်ကိုတောင်းယူပြီး ထင်းများကိုကူကာခွဲလေသည်။ ထိုအခါမှ ဦးဘထော်လည်း ထန်းလက်ခုံ၌ ထိုင်ကာအမောဖြေလေတော့သည်။ “လေးလေးဘထော်… ဘွားတို့လည်းမမြင်ပါလားဗျ…” လို့မောင်တိုးမေးတော့ဦးဘထော်က… “အေး…မင်းအဘွားနဲ့မင်းအရီးတို့များ ငါရောက်ကတည်းက အိမ်ကိုမကပ်ကြဘူးဟေ့… တစ်ယောက်ကဘုန်းကြီးကျောင်းသွားတယ်… ဟော…နောက်နှစ်ယောက်ကတော့ …
————————————————- ဤဇာတ်လမ်းသည် ဖြစ်ရပ်မှန်ကို အခြေခံ၍ ရေးဖွဲ့ ထားခြင်းဖြစ်ပါသည်။ အညာဒေသရှိ မြို့ငယ်လေး တစ်မြို့တွင် ကိုသာထူးနှင့် မထားစိန် ဟူသော လင်မယားနှစ်ယောက် ရှိလေသည်။ သူတို့တွင် သားသမီးသုံးယောက်ထွန်းကားခဲ့လေရာ အကြီးဆုံးသမီးနှင့် အငယ်ဆုံးသမီးတို့ကား အိမ်ထောင်ကျပြီး ဖြစ်လေသည်။ အိမ်ထောင်ပြုပြီးသော သမီးနှစ်ယောက် တို့သည် ၎င်းတို့၏ အိမ်ထောင်ဖက်များနှင့်အတူ …
———————– ကောင်းကင်တွင်တရိပ်ရိပ်တက်လာသော တိမ်ညိုတိမ်လိပ်များအား မော့ကြည့်ရင်း ဆရာလေး ခေမာ သက်ပြင်းမောကြီးတစ်ချက်အား ချလိုက်မိသည်။လေများတဖြူးဖြူး တိုက်ခတ်လာသည်နှင့်အမျှ လွင့်ဝဲကျလာသော သစ်ရွက်ခြောက်များက ဆရာလေး ခေမာ၏ အနီးအနား၌ ပျံ့ကြဲလျှက် … အရွက်ဟောင်းကြွေ ရွက်သစ်ဝေတတ်သော သစ်ပင်စိမ်းစိမ်းကြီးများကို ကြည့်ကာ ဘေး၌ရှိသော ရိုးတံရှည် တံမြက်စည်းကြမ်းကြီးကို ကိုင်လျှက် ဆရာလေးခေမာ …
၁။ကောင်းကင်ပေါ်၌ ကြယ်ကလေးများက မှိတ်တုတ်မှိတ်တုတ် လင်းလက်နေကြပြီး တစ်ခြမ်းကွေးနေသောလမင်းကြီးက ကမ္ဘာမြေလောကကြီးကို မှုန်ပျပျအလင်းရောင်ပေးရှိသည်။မှုန်ပျပျ အလင်းရောင်အောက်တွင် လူငယ်တစ်ဦးတစ်ဦးသည် မြို့အစွန်သို့ ခပ်သွက်သွက်လေး လျှောက်လာနေသည်။ လတွင်တည်ရှိသော မဟူရာစံအိမ်ကြီးသည်နေ့ခင်းဘက် အချိန်များမှာပင် အလွန်ခြောက်ခြားဖွယ်ကောင်းနေ၏။ ယခုကဲ့သို့ညအချိန်မျိုးဆိုလျှင် သာ၍ပင်ခြောက်ခြားဖွယ်ကောင်းသေးသည်။ထိုလူငယ်သည် မဟူရာစံအိမ်ကြီးထဲသို့ ဝင်ရောက်ရန် ညအမှောင်ကိုအံတုကာ မြို့အစွန်သို့လျှောက်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်ပါသည်။မဟူရာစံအိမ်ကြီး၏ အပြင်ပန်းသဏ္ဍာန်မှာ သိပ်ကိုခြောက်ခြားဖွယ်ကောင်းသကဲ့သို့ အိမ်အတွင်းပိုင်းတွင်လည်း …
******** နန်းတစ်ယောက် ခရစ်သက္ကရာဇ် ၂၀၀၄ခုနှစ်၌ မူလတန်းပြဆရာမလေးအဖြစ် တာ၀န်ကျသောအချိန်တွင် ပထမတန်းအတန်းပိုင်အဖြစ်တာ၀န်ယူ ဆောင်ရွက်ခဲ့ရသည်။ ထိုအချိန်က ပထမတန်းကျောင်းသားလေးများထဲမှ ခွန်သွေး၊ ခွန်ခမ်းနှင့် ခွန်နောင် တို့သုံးယောက်သည် နန်းကို သိပ်ချစ်ခဲ့ကြရှာသည်။ နန်းကလည်း ထိုကလေးသုံးယောက်ကို သားအရင်းသဖွယ် ချစ်ခဲ့ရသည်။ နန်းအိမ်ထောင်ကျသွားတော့ သူတို့လေးတွေ က တတိယတန်း၊ နန်းကိုအရမ်းစိတ်ဆိုးခဲ့ကြသည်။ …
ရေးသားသူ…တာတေနွေဦးပေါက်ကလေး တစ်ချက်တော့ ကျုပ်တို့ အညာက နေလို့ကောင်းသားဗျ။ အပူဓါတ်ကလည်းသိပ်မရှိသေးဘူးဗျ။ ဒီလိုအချိန်ဆိုရင် လေကတော့ လေရူးတိုက်တဲ့အချိန်ဗျ။ လေရူးဆိုတာကလေကြောင်းအမှန်မတိုက်ဘဲ မြောက်ဘက်ကတိုက်လိုက် တောင်ဘက်က တိုက်လိုက် တိုက်တာကို ပြောတာဗျာ။ ဒီနေ့တော့ ကျုပ် ဘယ်မှမရောက်ဘူးဗျ။ မန်ကျည်းပင်အောက်က သစ်သားကွပ်ပျစ်ပေါ်မှာ ထိုင်ပြီး နှီးထိုးနေတာဗျ။ကျုပ်အဘက ကျုပ်ကို ခဏ ခဏ …
တစ္ဆေမှော်(စ/ဆုံး) ကျုပ်တို့က နောက်ကလိုက်ပေါ့ဗျာ။ မျောက်ငိုပင်ကြီးတစ်ပင်အောက်မှာ ကျုပ်ကိုထိုင်ခိုင်းပြီး ဆရာကြီးက အင်းတစ်ချပ်အပ်တယ်။ပြီးတော့ ကျုပ်ကိုတော့ စည်းချပေးတယ်။ ကျုပ်သိပြီးသားဗျ။ဒီလိုကိစ္စကြီးမျိုးမှာ ရေမသောက်ရဘူး။ဆီးမသွားရဘူး၊ အစားအသောက် မစားရဘူး။ ဒါတော့ ကိုကောင်းစံက ကျင့်ပြီးသားနေမှာပေါ့ဗျာ။ကျုပ်ကတော့ ဆရာကြီးတွေနဲ့ လိုက်ဖူးခဲ့တော့ ဒါတွေ အကျင့်ရနေပါပြီ။ ကျုပ်နေတဲ့မျောက်ငိုပင်ကနေ လှမ်းကြည့်ရင် ကိုကောင်းစံကို အထင်းသားတွေ့နေရတယ်။ ကျုပ်ရှိတဲ့နေရာက …
မယ်ဝဏ္ဏ အကြောင်းပါပြီ မွေးထား တဲ့ ရွှေဖျင်းကြီး ရွှေဖျင်းလေး ညီအစ်ကိုဆိုရင် အဖေရဲ့အစွမ်းနဲ့ အမေရဲ့အစွမ်းပေါင်းပြီး လူစွမ်းကောင်းတွေ ဖြစ်ကုန်ကြတယ်လို့ ရာဇဝင်မှာပါတယ်ကွ” “ကိုကြီးပုက ရာဇဝင်ထဲပါတာပြောတာ၊ ကျုပ်က ဇော်ဂျီဖိုဝင်သား စားထားတဲ့လူကို ကိုယ်တိုင်တွေ့ခဲ့ဖူးတာဗျ” ဘိုးရုံက ဝင်ပြောတာဗျို့။ “ဟာ …ဟုတ်လား ဘိုး၊ ကျုပ်တို့ကို ပြောပြပါဘိုးရဲ့” …
by