မုဆိုးငတ်နှင့် သေချင်တဲ့ဆတ်တစ်ညနေတွင် ဖြစ်သည်။ ကျွန်တော်နှင့် ကျော်မိုးတို့နှစ်ယောက် ကိုချစ်ရွှေ၏ ‘စင်ကာပူ’စားသောက်ဆိုင်သို့ ရောက်သွားကြသည်။ ကိုချစ်ရွှေထိုင်သော ကောင်တာ၏ အထက်တည့်တည့်တွင် ချိတ်ဆွဲထားသော ဝင့်ဝင့်ကြွားကြွား ဆတ်ချိုကားကား ကြီးကြီးမားမားကြီးကို မြင်မိသဖြင့် ကျွန်တော်က မေးလိုက်မိသည်။“ဘော်ဒါကြီး (ကျွန်တော်က ကိုချစ်ရွှေကို ရင်းရင်းနှီးနှီး နာမည်ကိုမခေါ် ။ ဘော်ဒါကြီးဟုသာခေါ်သည်။) ခင်ဗျား …
#ကိုပိုက်သံယောဇဉ်အားမာန်စိမ်းစိမ်းစိုစို တောအုပ်လေးကို ဖြတ်သန်းခဲ့ကြသည်။ တောစိမ်းဖြစ်သည်ကြောင့် ချမ်းစိမ့်စိမ့်ခံစားရသည်။ တစ်ဖာလုံခန့် ဆက်လျှောက်ခဲ့ကြရပြီးသည်နှင့် လဲပြိုနေသောဝါးပင်များ ကွဲယိုင်နေသောဝါးပင်များနှင့် ဆင်ချေး လတ်လတ်ဆတ်ဆတ်များကို တွေ့ရသည်ကြောင့် မဝေးတော့သောနေရာတွင် ဆင် စခန်းရှိနေမည်ဖြစ်ကြောင်း အတတ်သိလိုက်သည်။ကျွန်တော်နှင့် လင်းမြင့်လှိုင်သည် စကားတပြောပြောဖြင့် လျှောက်ခဲ့ကြရာ ရှေ့တူရူမှ ‘ကရင်’ လူလတ်ပိုင်းတစ်ယောက် သုတ်ခြေတင်လျှောက်လာသည်ဖြစ်၍ ကျွန်တော်တို့အနား ရောက်လာသည်တွင်. …
အချိန်က ညသန်းခေါင်သို့ရောက်နေပြီဖြစ်သည်။ ထိုအချိန်လူငယ်သုံးဦးသည် အိမ်တစ်အိမ်၏ခြံဝိုင်းအတွင်းသို့ တိတ်တဆိတ်ပင်ဝင်ရောက်လာခဲ့ကြသည်။ “ဖြစ်ပါ့မလားကွာ…” ပထမလူငယ်က ထိုသို့ပြောလေတော့ ဒုတိယလူငယ်က… “ဟေ့ကောင်စောထူး…အခုမှဘာလို့ကြောက်နေရတာလဲ… ငါတို့တိုင်ပင်ထားတယ်လေကွာ…” ဟု…ပြောလိုက်ပြန်သည်။ “လာကြဟ…ဘိုးတော်ကြီးနိုးလာရင်မလွယ်ဘူး… ခိုးမယ့်ဟာကိုခိုးကြစမ်းပါကွာ…” ခြံထဲရှိ ဘူးသီးပင်မှဘူးသီးတစ်လုံးကိုပြောရင်းပင် ဓားတိုလေးဖြင့် လှီးကာခူးလိုက်သည်။ “ရပြီ…သွားကြမယ်…” လူငယ်သုံးဦးသည်ခူးယူခဲ့သော ဘူးသီးလုံးကို ယူဆောင်ကာခြံဝိုင်းအတွင်းမှ အပြေးထွက်သွားခဲ့ကြတော့သည်။ နောက်တစ်နေ့နံနက်သို့ရောက်လေတော့… “တောက်…ဘယ်ခွေးမသားလဲကွ… …
ကိုပိုက်စည်းကျော်သူကျွန်တော်တို့ လျှောက်ခဲ့သောခရီးသည် မနည်းချေပြီ။ သို့ငြား ပစ်ခတ်ရန် သားကောင်မပြောလေနှင့် သားကောင်ခြေရာ လတ်လတ်ဆတ်ဆတ်များပင် မတွေ့။ ဘယ့်တွက်သို့ ဖြစ်ရပါသနည်။“ကျွန်တော်တို့ အမဲပစ်ထွက်တဲ့ အကြိမ်ပေါင်း မနည်းခဲ့ဘူးဗျာ။ တစ်ကြိမ်တစ်ခါမှ ခုလို သားကောင်ရှားပါးတဲ့တောမျိုး မကြုံဖူးဘူးနော်”“ဟုတ်တယ် ကိုလင်းရဲ့။ သည်တောက သားကောင်ရှားတာပဲလား… တခြား ဘယ်လိုအကြောင်းကြောင့်များလဲ မသိဘူးနော်… “အောက်ခြေရှင်းရှင်း …
ထောင်မှူးကြီးသိန်းဝင်းကျားအမြီးပြတ်နှင့် သင်းခွေချပ်ကြီးရွက်ဝါတွေ ကြွေလွင့်သော တပေါင်းလနံနက်ခင်း အချိန်ဖြစ် ပါသည်။နှင်းကြွင်းနှင်းကျန် ပက်ဖျန်းထား၍ ရွက်ခြောက်များအပေါ် နင်းလျှောက်လာကြသော်လည်း အသံမထွက်ဘဲ ခြေသံလုံလှပါသည်။နံနက် (၆) နာရီခန့်သာ ရှိသေးသဖြင့်၎င်း၊ တောရိပ်တောင်ရိပ်ကြောင့်၎င်း၊ ရိုးမတောတစ်ခုလုံး မှုန်ရီဝေမှိုင်းနေပြီး ပတ်ဝန်းကျင်အား သဲကွဲစွာ မမြင်နိုင်သေးပါ။တပည့်ကျော်မုဆိုးအောင်သန်း အဆွယ်ကောင်းသည်နှင့် ကျွန်တော်လည်း ဝါသနာအလျှောက် ၃ဝ၃ အမေရိကန်ရိုင်ဖယ်ကြီးအား …
မုဆိုးနှလုံးသားဝင်းဇော်(သုံးဆယ်)ကျုပ်က မုဆိုးအလုပ်နဲ့ သက်မွေးဝမ်းကျောင်း ပြုနေတဲ့သူတစ်ယောက်ပါ။ ဖိုးထော်လို့ ခေါ်ပါတယ်။ ကျုပ်မိဘ ညီအစ်ကိုမောင်နှမတွေက လယ်သမား ယာသမားတွေပါ။ ကျုပ်မိဘနှစ်ပါးနဲ့ အစ်ကိုတွေက ကျုပ်ကို လယ်သမား ယာသမား ဖြစ်စေချင်လွန်းလို့ လယ်ယာ စိုက်ပျိုးနည်းပညာတွေကို စနစ်တကျ ပြောပြ လုပ်ကိုင်ပြပြီး သင်ကြားပေးကြပါတယ်။ဒါပေမယ့် ကျုပ်က လယ်အလုပ် ယာအလုပ်တွေကို …
———————“ကျွန်တော့်ကို- မြွေကိုက်သွားပြီ”ကိုကြင်ဟန်က ပြောသည်။ သူ့အသံကတုန်လှုပ်ချောက်ချားနေသည်။ မျက်လုံးပြူးနေသည်။ ဇောချွေးတွေ ချက်ချင်းပျံလာသည်။“ဟာ- ကြံကြီးစည်ရာ ဘယ်မှာလဲမြွေ၊ နေ့ဘက်ကြီး ဘာမှလဲမတွေ့ ပါလား” အိမ်ရှင် ဒေါ်အေးက အလန့်တကြား ဆိုသည်။ ဟိုဟိုသည်သည် ကြည့်၏။ ဘာမှမတွေ့။ ကိုကြင်ဟန်၏ခန္ဓာကိုယ်သည် တဆတ်ဆတ်တုန် လာသည်။ ချွေးသီးချွေးပေါက်ကျလာသည်။“ဟုတ်ပါတယ်ဗျာ-ဟောဒီ ဝါးလုံးခေါင်းထဲကကိုက်လိုက်တာ” …
ဖိုးကျော့သူ့အသက် ကိုယ့်အသက်မိုးတစိမ့်စိမ့် ရွာနေသည်။ တိမ်မည်းညို အစိုင်အခဲများကလည်း အနောက်ရိုးမကို အဆက်မပြတ် ကျော်လွှားလာနေကြသည်။ထို့ကြောင့် ဖောင်တွဲသမားလေး ခင်သန်းက ရေနွေးကြမ်းသောက်နေသော အဖွဲ့ခေါင်းဆောင် ဦးညိုကြီးဘက် လှမ်းကဲကြည့်ကာ-“ဒီမိုးနဲ့မှ ဒီရေကျန်သစ်တွေ ထောက်ကြာပင်အိုင်က ဆည်တာ မရောက်ရင်တော့ နောက်ကို ဘယ်တော့မှ ရောက်မှာမဟုတ်တော့ဘူး အဘ”ဟု ပြောလိုက်၏။ဤသည်ကို ဦးညိုကလည်း –“အေးလေကွယ်၊ …
မောင်လွမ်းသူမုဆိုးပညာတပို့တွဲ တပေါင်းလများသည် မုဆိုးများအဖို့ ‘အမဲ ခလောက်ဆွဲ မုဆိုးခလောက်ဆွဲ’ဟု ခေါ်ရသည့် လများပင် ဖြစ်ပါသည်။အကြောင်းမူ တပို့တွဲ၊ တပေါင်းလတို့သည် ရွက်ဟောင်းကြွေချိန်ဖြစ်ရာ ရွက်ခြောက်ကြွေများကြောင့် အမဲ၏ ခြေသံကိုလည်း မုဆိုးက ကြားနိုင်သည်။ မုဆိုး၏ ခြေသံကိုလည်း အမဲက ကြားနိုင်သည်။မုဆိုးခြေသံကို အမဲက ကြို၍ ကြားနှင့်လျှင်လည်း အဝေးကပင် …
#မသုံးလုံးစိန်ဝင်းအရှင်ကြီးပေးသော ဆုလာဘ်သပိတ်ကျင်းသို့ ကိစ္စတစ်ခုရှိသဖြင့် သွားခဲ့သည်။ ည ၁၀ နာရီခွဲခန့်တွင် သင်္ဘောမှဆင်း၍ ဗိုလ်တဲတွင် အိပ်လိုက်သည်။ ဗိုလ်တဲစောင့်၏ သတင်းပေးမှုကြောင့် သပိတ်ကျင်းမှ မုဆိုးကိုအုန်းဖေသည် နောက်တစ်နေ့မနက် ကျွန်တော် အိပ်ရာမှ မနိုးမီကပင် လာရောက်စောင့်နေတော့သည်။ အိပ်ရာမှထ၍ မျက်နှာသစ်နေခိုက် ဗိုလ်တဲစောင့်နှင့် ကိုအုန်းဖေတို့ ကျွန်တော့်ထံသို့ ရောက်လာကြသည်။“ကဲ …
by